Ook op Enuron zijn intussen al iets meer dan drie jaar voorbijgegaan, na het ontstellend nieuws van Gayna en Sejine. 

Drie jaar ????? Nakijken
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxoooooooooooooooo2022

Malon en de anderen zochten naar meerdere mogelijke bewijzen van hun bewering. Maar ze hebben alleen de computergegevens die Gayna en Viena  ontdekten. Ook de ouders van Raya kunnen het niet geloven, maar de beelden van de vlucht van Raya, die in oude databases gevonden werden, leken zo echt. Sommigen hebben wel een theorie. 
De beelden moeten gemaakt zijn met iemand die fel op Raya leek, misschien zelfs een kloon om hen te misleiden. Zelfs de DNA-gegevens kunnen vervalst zijn met de techniek, die Jakira tot haar beschikking heeft. Sejine begint langzamerhand ook te twijfelen. Gayna houdt echter vast aan haar bewering, al geloven ze haar niet. Zij zit soms vele uren, met Viena  en hun nieuwe vriendin Liese, geconcentreerd in haar kamer. Ze oefenen hun telepathische gaven en scannen steeds verder van de basis af op zoek naar een teken van Raya.
Maar haar doelwit bevindt zich diep onder de grond meer dan zesduizend kilometer daarvandaan. Wat ze ook hier niet weten is dat Raya en enkele anderen gedurende deze drie jaar een heel netwerk van rebellen opgezet hebben. Ze hebben infiltranten in vele door Aqunok beheerste delen van het continent. In een van de grootste basissen uit vorige oorlogen op Enuron hebben ze hun hoofdkwartier opgezet. Raya traint hier haar nieuwe vrienden en de nieuwe beginnende rekruten, in het gebruik van nieuwe wapens. 
Op een dag zit ze voor het beeldscherm naar de nieuwsberichten te kijken. Zoals altijd gaat het over de vooruitgang van de nieuwe politiek van Jakira en haar aanhangers. Maar vandaag is er iets bijzonders. Het nieuwe vlaggenschip van Jakira is klaar en wordt met groot vertoon van macht in gebruik genomen. Als de rebellen op de beeldschermen het machtige ruimteschip zich van de bouwplaats zien verheffen, vloekt Raya.
‘En ik zit hier machteloos, terwijl die kloon haar macht uitbreidt. Verdomt, Sorane. Waar ben je toch? Waarom heb je mij, laten beloven om niets te doen? Het duurt nu toch wel zeer lang voor je terugkeert.’ denkt ze.
Dan schrikt ze, want ze werd plots door een vreselijk angst bevangen. Licht trillend van emotie staart ze ts naar een punt op de vloer.
‘Leeft ze nog wel?’ schrikt ze op.
Zeer ver daarvandaan opent de vrouw, waar Raya met haar gedachten bij is, in een vreemde omgeving haar ogen.  Ze ligt in een lichtgevende groene vloeistof die aanvoelt als ze gedragen wordt. Buiten de gloed is het is echter pikdonker. Alsof iemand ontdekt heeft dat ze bij bewustzijn is, wordt haar omgeving steeds lichter, waardoor ze meer van haar omgeving kan waarnemen. Langzaam komt het besef dat het licht afkomstig is van beeldschermen waarop veranderende gegevens zichtbaar zijn. Dan voelt ze dat ze traag omhoog zweeft. Even wil ze in de groene vloeistof, die haar een veilig genezend gevoel geeft blijven, maar ze heeft er geen macht over. Centimeter per centimeter stijgt ze uit de vloeistof die steeds meer moet wijken. Even blijft ze boven de vloeistof hangen, tot ze langzaam naar echts zweeft. Als ze haar hoofd draait merkt ze dat ze naar een soort tafel toe zweeft. Even later hangt ze erboven en voelt zich neerdalen tot ze erop ligt. Dan wordt haar lichaam door een groenkleurig veld omgeven, waardoor de laatste resten van de vloeistof opgedroogd worden.
Maar dan voelt ze dat het kouder wordt. Haar ogen bewegen van links naar rechts, in een poging om meer van haar omgeving te zien.
‘Rustig, Sorane. Uw lichaam heeft zich zeer langzaam herstelt,’ hoort ze een zachte stem zeggen.’
Dan herinnert de vrouw zich wie ze is en dan komt het besef dat de verlamming al is het langzaam wijkt. Ze sluit haar ogen om te genieten van het gevoel dat doorheen haar lichaam glijdt. Ze denkt dat het snel gaat, maar in werkelijkheid vliegt de tijd voorbij. Als het veld uitgeschakeld wordt, voelt ze zich veel beter en gaat rechtop zitten op de zijkant van de tafel. 
Telepathisch denkt ze aan haar Hypsoon, maar krijgt geen antwoordt. Het lijkt wel of hij uitgeschakeld is. Nu pas merkt ze dat ze naakt is. Ze kijkt om zich heen, maar ziet niemand. Licht wankelend loopt ze rond en bekijkt de vreemde apparatuur in haar omgeving. Ze lijken veel op die van de Tiren, maar er zijn toch enkele belangrijke verschillen. Als ze plots naar zichzelf in een spiegelend oppervlak kijkt, merkt ze dadelijk de verandering op. Haar huid lijkt weer kerngezond.
‘Welkom, identiteit Te-van, Ik zie dat u gemerkt hebt, dat de stabilisatie behandeling geslaagd is.’
De vrouw kijkt de vreemde wazige gedaante aan. Maar krijgt langzaam meer en meer een vaste vorm tot ze eruitziet als een mooie vrouw van rond de dertig, met roodblond haar tot op haar schouders.
‘Wie bent u? Je lijkt op Tara, het halografisch uiterlijk van de Tiren.’
‘Dat klopt, Te-van. Ik ben dezelfde Tara. De vrouw, Tara Niyanta, ontwierp en liet mij bouwen, programmeerde mij met haar voornaam en gedaante.’
‘Wie was zij?’
‘Herkomst onbekend, Te-van. Maar uit de gegevens blijkt dat zij je oorspronkelijke identiteit moet gekend hebben.’
‘Waarom startte zij het Delos project?’’
‘Daar zijn te weinig gegevens over, Te-van. Maar zij was een machtige uit een ver verleden. Ze verdween echter kort nadat mijn project voltooid was.’
‘Wat kan er met haar gebeurd zijn, Tara?’
‘Geen gegevens, Ze keerde niet weer van een reis naar enkele naburige Melkwegen. De schepen die ik uitzond, vonden niets meer over haar. Misschien is ze teruggekeerd naar de plaats waar ze ooit vandaan kwam.’
‘Uit de gegevens kon ik wel opmaken, dat Delos voor uw volledige identiteit bestemd was. U bent ook de enige die vanuit Yharven, naar hier getransporteerd kan worden, tenzij u hem of haar toestemming verleend. Zonder toestemming kom je gewoon in het dichtstbijzijnde station van Delos terecht.’
‘Is Delos voor mij gebouwd?’
‘Niet echt voor u, Te-van. Maar voor het wezen dat u zou worden als u weer compleet zou zijn.’
‘Waarom noem mij altijd, Te-van? Mijn naam is Sorane.’
‘Het klopt dat je als Sorane Cobanon herboren werd. Maar uw diepe innerlijk bewustzijn is al oeroud. Alsof je altijd al bestaan hebt. Te-van is het laatste stoffelijk leven, dat uw identiteit geleefd heef voor u als Sorane Cobanon geboren werd.’
‘Was mijn vorig leven niet als Jakira of misschien Megan?’
‘Nee, Sorane. Jakira en Megan waren andere delen die nu deel van jou uitmaken. Te-van heeft veel eerder als Omna, de eerste amazone op een verre planeet geleefd.
‘Volgens mijn gegevens zal u langzaam meer gegevens over uw vorige levens bewust worden. Uw Hypsoon zal die automatisch naar mij doorzenden en op een veilige plaats opslaan, Zodat u te allen tijde deze gegevens opnieuw kunt inkijken.’
“Dank je, Tara. Of moet ik je Anya noemen, zoals het uiterlijk van onze Hypsoons.’
‘Nee, Sorane. Mijn systemen zijn als Tara geprogrammeerd. Jou Hypsoon is de enige die op Delos gevormd werd. Jij alleen kan hem dragen, want die is uniek in de wereld van Delos. Hij kan zowel het uiterlijk van Anya als van Tara aannemen. Maar ik denk dat je alle Hypsoons het best Anya blijft noemen.’
Sorane knikt even, dan valt haar blik op de sarcofaag met groene vloeistof en schrikt.
‘Als ze Tara verbaasd aankijkt, zegt het halogram.’
‘Uw lichaam is nog herstellende, Sorane. Het zal nog wel enige tijd duren voor uzelf in uw lichaam kan opstaan.’
Even denkt de gedaante van Sorane na en vraagt:
‘En wat nu?’
‘Dat bepaalt u, Sorane. Maar al is uw lichaam in zoverre herstelt, dat u een korte tijd uit uw lichaam kan treden. Toch bent u nog niet klaar om actie te ondernemen. U zult u aan een nieuwe harde training moeten onderwerpen om weer de persoon te worden die u als Sorane Cobanon was.’
‘Dus dat gevoel dat ik had, toen ik uit de vloeistof omhoog zweeft, was niet echt.’
‘Dat klopt, Sorane. Maar ik vermoede dat uw eigen bewustzijn dat gevoel vormde om u te laten paniekeren.’
‘Dat is nogal wat om te verteren, Tara. Dus ik lig daar nog steeds in.’
‘Ja, Sorane. En je draagt ook nog steeds een speciaal zuurstofmasker in de Sarcofaag.’
‘En mijn vrienden. O… de koninginnen. Zijn ze veilig.’
‘Nee, Sorane. Zij zijn nog steeds de gevangenen van Aknuva. Ze moeten in de mijnen werken.’
‘En Yharven? Is het nog steeds zo erg?’
‘Ja, Sorane. De Olanen overheersen enkele amazoneplaneten in de omgeving van Yharven. Ze verspreiden er hun geloof dat ook aan de bevolking opgelegd. Wie weigert is een ongelovige en verliest alle rechten. Zij staan op de laagste trap van de bevolking en worden uitgebuit. Een deel van die groep wordt ook verkocht op speciale markten. Hun leven en welzijn heeft geen enkele betekenis.’
‘Dus ze zijn niet meer dan slaven?’
‘Zo wou u het kunnen definiëren, Sorane. En dat is ook het lot van alle ongelovigen. Ze worden ook misbruikt en hebben geen enkel recht. Hun eigenaar kan hen alle soorten straffen opleggen. Soms zelfs met de dood tot gevolg.’
‘En ik moet dat zomaar laten gebeuren, Tara.’
‘Er is geen andere mogelijkheid. Pas als u volledig operationeel bent, kan uw ingrijpen iets betekenen.’
‘Operationeel? Je bedoelt dus, volledig in orde.’
‘Vergeef me, Sorane. Maar u heeft gelijk, want u bent een levend wezen. Maar nu wacht u een harde training. Alleen als u die doorstaat, dan hebt u een kans om iets aan de situatie te veranderen.’
Plots scheidt een andere gedaante zich van Sorane af. Tara verstard even, want dit is ook voor haar nieuw. Dan wendt ze zich tot de nieuwe gedaante.
‘Mijn naam is Fen, Tara,’ zegt de vreemde vrouw, terwijl Sorane nog een splitsing ondergaat.
De tweede gedaante lijkt meer mannelijk te zijn.
‘Ik ben Rina-No,’ zegt die terwijl hij naar Fen toestapt.
Tara en Sorane zien beide gedaante in elkaar opgaan, terwijl ze veranderen in een mooie Jonge vrouw met lange zwarte haren.
‘Vergeef ons, Tara. Wij beiden werden één en later als Erisyn wedergeboren. 
Dan verandert ze weer van gedaante met geelgroene haren.
‘Vele duizenden jaren later werd ik als Tanocha geboren. Ik ging op zoek naar wat Delos genoemd werd en daardoor draag ik de schuld van het ontstaan van het Olaans geloof, dat de vrouw in een minderwaardige positie bracht met verstrekkende gevolgen.’
‘Maken jullie werkelijk allen deel van mij uit?’
‘Daar waren wij toen niet van op de hoogte, Sorane. Maar nu moet ik, ja, antwoorden.’
‘Dus U of ik, draag schuld aan de gebeurtenissen op Yharven.’
‘Niet echt, maar wel aan de basis van de ontwikkeling van het geloof van Tanoch.’
‘Tara, is er dan niets wat wij kunnen doen.’
‘Mijn programma bezit niet voldoende gegevens, Sorane.’
‘Een kloon lichaam, Sorane. Met onze krachten kunnen we kloonlichamen scheppen. Die lichamen kunnen we met de hulp van Delos overal laten vormen. Ik stel voor om mijzelf op Yharven te laten vormen. Ik bezit de meeste gegevens over de samenleving van de Olanen,’ zegt Tanocha, terwijl ze eerst Sorane en dan Tara aankijkt.
Tara zegt eerst niets, maar dan, nadat de gegevens van haar kennis onderzocht heeft, antwoordt ze:
‘Dat is met de techniek van Delos zeker mogelijk, Tanocha. Maar het zal wel tijd in beslag nemen en een groot deel van uw krachten vergen Sorane.’
‘Ik moet iets doen, Tara. Wat Tanocha zegt lijkt me mogelijk de enige oplossing. Tenzij ikzelf op zeer korte tijd kan ingrijpen.’
‘Dat is iets dat uw krachten en uw zes andere identiteiten te boven gaat, Sorane.’
‘Wat bedoel je? Besta ik uit zes delen?’
‘Zeven, met uw identiteit inbegrepen.’
‘Dus kan ik buiten mij zes kloonlichamen vormen.’
‘Het spijt me, Sorane. Dat zal niet mogelijk zijn. Er is kracht nodig om uw lichaam te genezen. Volgens mijn berekeningen zijn daardoor minstens vier identiteiten nodig.’
Even kijkt Sorane de halfdoorzichtige Tanocha aan.’
‘Jij bent nodig, Tanocha. Dus zullen we voor u als eerste een kloon lichaam vormen.’
‘Voor mij? Wat kan ik dan doen?’
‘Jij bent Tanocha, die ooit Elodan, een onbekende Olaan, onderwees. Het draaide achter niet uit zoals je wenste.’
‘Ben je zeker dat ik die man… Nee, dat kan… maar toch denk ik dat ik die naam ergens van ken?’
‘Alleen is die al zeer lang dood, Tanocha. Meer dan drieduizend jaar.’
‘Als ik de sector van Yharven op mij neem, dan zal ik mijn herinneringen eens moeten aanscherpen.’
‘Dat kan je beter in mijn gezelschap doen.’
‘Misschien Sorane, maar je vergeet dat we deel van elkaar uitmaken. Daardoor zijn we overal verbonden. Wat ik weet, weet jij iets later ook.’
‘Vertel mij het verhaal toch maar.’
‘Eerst moeten we een eerste kloonlichaam proberen te scheppen. En daarna het probleem om het te beheersen en dan ook nog naar andere bestemmingen brengen.’
‘Dat is niet echt een probleem, Tanocha.’
‘Neem maar plaats,’ zegt Tara en wijst naar een stoel, je zou het ook een zetel kunnen noemen, die ze vormde.
Tanocha kijkt het halogram met een glimlach aan. 
‘Je vergeet dat hier in mijn geestelijke vorm sta, Tara.’
‘Toch niet.’
Tara stapt op de zetel toe en gaat zitten. Tot haar verbazing zakt ze er niet doorheen.
‘Sorane en de drie identiteiten willen jullie je concentreren op de lichamelijke vorm van Sorane.’
Sorane knikt vier keer na elkaar.
‘Het is al goed, gebieder. Probeer maar samen te werken om jullie doel te bereiken. Anders kunnen we beter jullie plan opgeven.’
Deze maal knikt Sorane maar een maal. Dan begint ze haar concentratie. Meer dan een uur gebeurt er niets, maar plots wordt Tanocha omringt door vormenergie, die door Sorane en de anderen omgevormd wordt. Toch duurt het nog drie uur voor de gedaante langzaam maar zeker de vorm van Sorane krijgt. 
Plots knikt Tara goedkeurend.
‘Het is gelukt, zegt ze.
Het duurt echter nog een twintigtal minuten voor Tanocha het kloonlichaam kan bewegen. Eerst de handen, dan voeten en benen. Als ze dan rechtstaat wankelt ze wel even.
‘Het lijkt te lukken, Tara.’
‘Ja, maar je moet nog wel een paar dagen trainen.’
‘En ik krijg ook zo’n lichaam met rode haren, Tara,’ merkt een blondine, die vergezeld door een roodharige binnen zweeft.
‘Dat is het plan van Tara en Sorane, Sjona,’
De half stoffelijk blondine kijkt haar gezellin aan.
‘Dat weet ik, Omna. Ik vind dat het hun zeer goed gelukt is. Ze lijkt als twee druppels water op onze bijna volledig zichtbare Sorane hier.
‘Morgen ben jij als tweede aan de beurt, Sjona. Maar ze zal daarna wel aan die rode haren moeten wennen. Sorane moet nu weer in haar lichaam om het genezingsproces niet te onderbreken.’

Sjona klopt dit Wie zijn de drie Tanocha, Sjona en Omna
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxoooooooooooooooo


‘En het lukt ook nog,’ zegt Tiajina/Sorane, die langzaam in haar eigen gedaante aanneemt.
‘Jij krijgt een drukke nacht, Tiayina. Concentreer je maar diep op je wedervaren op Olaan vele jaren geleden. Als je in die zetel blijft liggen, worden je gedachten omgeslagen en gefilterd om een zo kort mogelijke versie van de feiten op te slaan.’
‘Kan je mij een beetje op weg helpen, Tara?’
Even zegt het halogram niets, maar dan begint ze na haar database geraadpleegd te hebben:
-
‘In die primitieve samenleving, die door roversbenden geteisterd werd, ontmoette Tanocha, die nu deel uitmaakt van je identiteit, Elodan, een knappe man, die een leider was van een der wreedste benden in die streken. Tanocha probeerde hem zijn fouten te doen inzien. Je gaf hem les in haar levenswijze. Maar toen kwam het ogenblik, dat je afscheid moest nemen. Hij werd echter verraden door enkelen van zijn eigen volgelingen. Hun leider Natresem, veranderde later jouw naam in Tanoch, die ze later als een almachtige godheid gingen zien. Door de kennis die ze van hun vroegere leider Elodan hadden, werd hun nieuwe leider steeds machtiger. Natresems bende werd een leger, waarmee zij hele gebieden met oorlog, bedrog en misleiding veroverden. Diegenen die zich niet tot zijn nieuwe geloof wilden bekeren werden gedood of verkocht als slaven. Na zijn dood kreeg dat geloof echter een nieuwe zienswijze en naarmate hun samenleving technisch vooruitging, kwam het ogenblik dat ze hun gewelddadig strakke geloof op andere planeten gingen verspreiden.’
‘Is dat werkelijk het gevolg van wat ik toen gedaan heb. Ik moet dat….’
‘Misschien kan dat niet, Tanocha. Hun drie boeken zijn voor hen heilig. Ze zien daarin het woord en de wetten van Tanoch.’
‘Toch zal ik een weg vinden, Tara.’
Tara knikt op een menselijke manier en zegt:
‘Dan kan u beter de gegevens de gegevens aanvullen met je herinneringen.’
‘Tara. Ik denk dat dit wel tijdje in beslag gaat nemen. Dus kunnen wij beter in mijn lichaam weerkeren?’
‘Dat lijkt me ook, Sorane. Wat Tanocha in gedachten herbeleeft zal ik naar de Sarcofaag doorsturen.’
‘Dank je,’ zegt Sorane en verlaat gevolgd door Sjona en Omna de centrale.

• Uncategorized