Als ze in de woonruimte ?????? van Dyva opgebouwd wordt, merkt dat Nirasé en de jongeren elkaar verhalen vertellen van wat ze meegemaakt hebben.

Wie opgebouwd ?????
xxxxxxxxxxxxxxoooooooooo

‘We moeten gaan, Nirasé,’ zegt ze.
De amazone knikt en staat op, nadat ze haar glas neergezet heeft.
‘Vergeet jullie training niet, vrienden. Want ik vrees dat Tara jullie morgen anders dubbel zo hard zal laten zweten,’ zegt Sorane lachend.
In de centrale van de Tiren materialiseert Sorane een paar seconden later met Nirasé. Ze knikt Lo-arna toe en concentreert zich weer.
Nog heel even richt ze zich tot de commandante.
‘Wees op jullie hoede, vrienden. Als ik terugkeer vertrekken we.’
Voor iemand iets kan antwoorden zijn ze beiden verdwenen. Seana en Erine kijken verrast op als Sorane met de brunette stoffelijk worden. Deno draait zich dadelijk om, als ze de verraste kreet van Erine hoort.
‘Hoe doe je dat toch?’ vraagt de amazone hees.
‘Heeft ze je ook eens verrast, Nirasé?’ vraagt Deno grijnzend.
De amazone werpt hem een kwade blik toe, want ze is niet gewoon dan een man haar op een spottende toon aan spreekt. 
Wij zijn geen amazones, Nirasé,’ zegt Sorane en trekt Deno naar zich toe. Beiden omarmen elkaar, terwijl Sorane hem kust. 
Nirasé, die dit niet gewoon is, kijkt weg. Deno die het merkt vraagt plots:
‘Heb jij geen man of vrouwtje om de verwennen, amazone.’
Nirasé schrikt even.
‘N..nee... niet op het moment. Ik had een man, maar die is zwaargewond geraakt, tijdens de schermutselingen met de amazoneschepen van Gabory. Toen ik hem ging bezoeken, stuurde hij me weg.’
‘Dat is erg, amazone.’
Met tranen in de ogen staat ze daar, terwijl de herinneringen aan haar vroegere relatie weer opduiken. Plots haast ze zich weg, want ze voelt zich zwak. En een amazone mag geen zwakte tonen in het bijzijn van mannen. Sorane volgt haar naar de badruimte, waar ze Nirasé huilend tegen de wand leunend aantreft.
Als ze Sorane opmerkt fluistert ze:
‘We waren korte tijd zeer gelukkig met elkaar. Maar ik mis Gino nog steeds, Sorane. Onze trouwbelofte heeft maar een paar jaar standgehouden. Daarna zagen we elkaar alleen maar als we nood hadden aan gezelschap. Ik ben op het moment liever alleen dan met iemand samen.’
‘Toch zal je ooit wel weer iemand nodig hebben, amazone.’
Nirasé kijkt Sorane echter met een kwade blik aan en vraagt:
‘Zijn dat uw zaken, Sorane?’
‘Niet echt, amazone. Maar ik probeer mijn vrienden altijd te helpen.’
‘Ooit zal ik Gino wel vergeten. Voorlopig moet ik er mee leven.’
‘Met wat?’
‘Een schuldgevoel, Sorane,’ zegt Nirasé, terwijl er opnieuw tranen in haar ogen verschijnen.
‘Wil je er niet over praten? Dat lucht op,’ zegt Sorane.
Even kijkt Nirasé naar de roodharige en knikt lichtjes.
‘Ik heb het al zeer lang verdrongen, omdat ik met niemand erover durfde praten.’
Afwachtend kijkt Sorane de amazone die een goede vriendin geworden is, aan.
‘Na onze eerste ruzie, verslechterde de relatie tussen Gino en mij. Maar we bleven elkaar zien tot die laatste dag, waar een vreselijke ruzie los barste. En voor ik het besefte, had ik Gino een harde klap gegeven. Op dat moment brak er iets in hem. Hij sloeg mij verschillende malen hard. Toen ik viel, bleef hij slaan, tot zijn blik plots weer helder werd. Ik zag hem schrikken, toen hij mij aankeek.’
Nirasé slikt even, terwijl ze aan die tijd terugdenkt. Dan vertelt ze verder.
Gino zakte naast mij op zijn en knieën en fluisterde:
‘Vergeef me, Nirasé.’
Maar ik als amazone, was door een man hard toegetakeld. Daarom schreeuwde ik hem toe en verbrak onze verbintenis. Helemaal van zijn stuk, verzamelde hij enkele bezittingen. Tot hij plots weer naar mij toekwam.
‘Mag ik je verzorgen, Nirasé. Ik kan je zo niet laten liggen.’
‘Nee, Gino. Pak wat je dragen kunt en verdwijn. Als ik weer recht raak en je bent er nog, dan dood ik je.’
Slikkend vertelt ze verder:
‘Ik zag dat hij schrok en hij rende bijna het huis uit. Hij vergat zelfs iets mee te nemen. Ik heb hem sindsdien nooit meer teruggezien. Tot die dag na de schermutselingen met de amazones van Gabory. Toen hoorde ik dat hij zwaargewond werd en ik voelde dat ik naar hem toe moest. Maar hij wilde mij niet meer zien.’
Toch wilde ik weten wat er gebeurd was. Verrast vertelde men mij dat hij met enkele anderen op een planeet genaamd, Forho II geland was. Hij maakte deel uit van een groep amazone strijders die een verborgen wapenopslagplaats moesten veroveren. Maar er waren meer tegenstanders dan verwacht. Een kleine groep liep tijdens de terugtocht in de val. Het kleine groepje van Gino ging hen helpen en ze slaagden erin om de aanvallers zware verliezen toe te brengen. Daardoor kon de groep die in de val zat ontkomen. Drie leden van Gino’s groep werden gedood, maar Gino en een amazone werden zwaargewond opgehaald.
Even kijkt ze naar Sorane, maar die zegt niets, dus gaat ze maar verder. Maar toen mijn tweede poging op niets uitdraaide, gaf ik het maar op en keerde terug naar mijn verblijf op de hoofdplaneet van Elnaki. Daar trad ik in dienst van haar bewakingsgarde, die voor de veiligheid in de hoofdstad zorgt.
‘Misschien had een derde poging nog iets uitgehaald.’
‘Dat denk ik niet, Sorane. En zelfs als we konden praten, dan had er toch niets nieuws meer kunnen ontstaan.’
‘Waarom niet?’
‘Toen ik na de ruzie en het handgemeen, gewond naar het ziekenhuis gebracht werd, stelde men de dag nadien vast dat ik ongeveer drie weken zwanger was.’
‘Ik wist me geen raad, want ik wilde geen kind op dat moment. Ik probeerde het te laten verwijderen, maar de dokters weigerden. Dus besloot ik om het kindje te laten adopteren. Maar toch was ik gelukkig toen ik ongeveer negen maanden later een jonge zoon op de wereld bracht. Telkens is hem echter in de armen nam, voelde ik weer die pijn, die zijn vader mij bezorgde. Langzaam begon mijn uiteindelijk besluit vast vorm aan te nemen. Ik moest hem kwijt.’
‘Dat is erg, Nirasé.’
‘Na ongeveer zes maanden kwamen ze hem halen en de eerste weken was ik opgelucht, maar toen kwam het gevoel dat ik iets belangrijks verloren had. Als ik vrij was ging ik op zoek, maar alles gebeurde anoniem, zodat ik nergens een aanknopingspunt kon vinden. Na twee jaar ongeveer gaf ik het op. En acht maanden later stond jij, met je vrienden, voor mijn neus. Toen ik hoorde waarom je kwam, was ik een beetje opgelucht. Want nu kon ik mijn gedachten op iets anders zetten.’
‘Misschien kan ik je helpen, Nirasé.’
‘Met, wat er in mijn privéleven gebeurt, kan ik je hulp niet aanvaarden, Sorane.’
‘We hebben het later nog wel hierover, Nirasé,’ zegt Sorane nog en haast zich dan naar haar slaapplaats toe. 
Nirasé blijft haar nakijkend staan, dan trekt ze haar schouders op en haast zich naar buiten. Om haar gedachten weer te orderenen, wil ze zich nog even gaan opfrissen in de badruimte. Het gesprek met Sorane heeft weer die pijn opgerakeld, die ze al lange tijd vergeten dacht te hebben. Als ze aan Gino denkt, voelt ze weer die spijt die bezit van haar neemt. Geen van de mannen met wie ze nadien maar kort samen was, konden de gevoelens die ze voor die man had opwekken.
Erine, die in een zetel zit, kijkt nieuwsgierig naar Nirasé. Dan richt ze haar blik op Sorane, maar die is in gedachten verzonken. Vlak voor de toegang van haar slaapplaats blijft ze staan en kijkt om.
‘Weet iemand waar Anaya is?’
‘Weer de stad in, denk ik. Je weet dat deze cultuur haar boeit, Sorane.’
De roodharige glimlacht even en zegt:
‘Als je zus terugkomt, Erine. Stuur haar dan eens naar mij.’
Erine knikt.
‘Zal ik doen.’
Nirasé heeft intussen haar gezicht gewassen en verlaat dan aarzelend de badruimte. Als Erine haar aankijkt, doet ze alsof ze het niet merkt. Toch voelt ze zich opgelucht, nu ze over haar verleden gepraat heeft.
Anya die het gesprek met Sorane gevolgd heeft, antwoordt:
‘Sorane is een esper, meesteres. Teleportatie is een van haar krachten.’
‘Teleportatie. Wie?’ schrikt Nirasé, terwijl ze om zich heen kijkt.
‘Heeft de bazin je ook een hypsoon gegeven, amazone,’ hoort de lachende stem van  Jouna, die in gezelschap van Aenon binnenkomt.
‘Die stem was dat, dat ding…’
‘Dat klopt, amazone. Maar je kan haar beter geen ding noemen. Maar ze wachten op ons. We kunnen ons beter haasten,’ zegt Seana, die uit de keuken naar hen toekomt, met lichte spot.
Nirasé stampt op de vloer met haar linkervoet.
‘Barst maar niet uit elkaar van woede, amazone.’
Nirasé kijkt Deno met bliksemende ogen aan.
‘Een man moet zwijgen, man van Sorane. Tenzij hem iets gevraagd wordt.’
‘Je vergeet dat mijn broer geen amazoneman is, Nirasé. Net zomin als wij amazones zijn.’
Even kijkt Nirasé naar Seana.
‘Als je broer de man van Sorane niet was, dan waagde ik mijn kans om hem te temmen en een echte amazoneman van hem te maken.’
Seana grijnst:
‘Deno, mijn lief broertje is…’
‘Waag het niet, zus. Want dan spreek ik nooit meer tegen je.’
‘…  zo verliefd op zijn vrouwtje, dat hij je zelfs niet ziet staan, Nirasé.’
Nirasé werpt even een blik op Deno en zegt:
‘Dan heb je geluk, man. Want je bevalt me ergens wel. Ik lust opstandige mannen rauw.’
‘Misschien is dat juist de reden waarom je geen man aan jou kan binden,’ zegt Deno met een grijns.
Nirasé wil woedend uitvallen, maar als ze hem met bliksemende ogen aankijkt, merkt ze zijn ernstige blik op.
‘Dus ik moet lief zijn tegen de man die ik wil en hem dienen, zoals een slavin, Her Vergan,’ zegt ze met een gevaarlijke zachtheid in haar stem.
‘Nee, dat niet, amazone. Ik hou van Sorane en zij van mij, denk ik. We vullen elkaar aan, maar geen van ons beiden overheerst de andere. Dat is de basis voor een lang en gelukkig samen zijn.’
Nirasé slikt even en moet denken de tijd dat ze gelukkig was met Gino. Maar na een jaar of vier, konden ze elkaar niet meer luchten. En toch voelt ze nog steeds iets voor hem. Toen ze het verhaal aan Sorane vertelde, besefte ze dat. Maar nu komen die gevoelens naar boven. Heel even verschijnt er een traan in haar ogen, maar ze veegt het snel weg, met haar hand. Gelukkig heeft niemand het gezien, denkt ze. Maar ze heeft het mis.
‘Ooit was je gelukkig, Nirasé. Dat kan ik zien.’
Even staart ze Erine aan.
Ze schrikt hevig als ze haar naast zich ziet staan.
‘J…ja… Dat was ik ooit,’ fluistert ze.
‘En ooit zal je dat weer worden, Amazone.’
Even wil ze haar een bitsig antwoordt geven, maar Erine kijkt haar met een vreemde blik aan.
‘En als die dag komt, zal ik je alle geluk in het heelal toewensen, Nirasé.’
Even zegt ze niets, maar dan kijkt ze naar de anderen en hoort Seana zeggen:
‘We kunnen beter verder gaan, vrienden. Ze wachten op ons.’ 
‘Erine heeft gelijk, Nirasé. Ze verwachten dat we op tijd komen,’ merkt Sorane op.
Snel drinkt ze nog een beetje water en voegt zich terug bij het gezelschap. Dan werpt ze nog een blik op Deno. Ze voelt zich tot de man aangetrokken, maar is ze werkelijk verliefd, dat is nog wat anders. Even glimlacht ze naar hem en knikt lichtjes. 
Als Nirasé de blik van Sorane op zich gericht voelt, zegt ze met vaste stem:
‘Al goed, Sorane. Ik heb het begrepen. Op Enuron zijn de gebruiken anders, maar toch voel ik dat jouw man ergens gelijk heeft. Je mag je gelukkig prijzen met een man zoals hij.’
Sorane glimlacht en wendt zich tot Deno.
‘Wat jij tegen die amazone gezegd hebt, zou normaal door haar zwaar bestraft zijn. Daarom denk ik dat je haar geraakt hebt op het plekje, waardoor ze zich ongelukkig voelt. En dat is die Gino. Ze verlangt nog steeds naar hem, maar zij hebben elkaar al verschillende jaren niet meer gezien na een ruzie.’
‘We kunnen haar maar beter volgen, lief vrouwtje.’
‘Nog een maal, Deno en ik geef je aan Nirasé als geschenk.’
‘Nee, dat waag je niet, Sorane. Ik speel onze rol zoals het moet.’
‘Mijn broertje heeft gelijk, Sorane.  Jij zou dat ook beter doen, of hij krijgt straks nog een pak amazones achter hem aan.’
Even slikt Sorane en glimlacht dan.
‘Je hebt volledig gelijk, Seana,’ zegt ze en geeft Deno plots onverwacht een kus op zijn lippen.
‘Komen jullie nog, tortelduifjes? Nirasé wacht niet,’ roept Jouna vanuit de deur.
Deno glimlacht even naar Jouna en slaat een arm omheen Sorane. Zo voegen ze zich bij Jouna en haasten zich door de gang.
Enkele amazones kijken hen verbolgen na. Want zij zouden zich nooit in het openbaar door een man laten aanraken, zelfs niet als ze elkaar trouw gezworen hebben. Maar onze vrienden merken er niets van. Ze zijn met hun gedachten op de dingen die hen te wachten staan. Alleen Sorane niet, die scant steeds verder hun omgeving. Plots stoten haar gedachten op de broer van Gino. De man denkt veel aan hem, maar ook hij heeft hem al meer dan een jaar niet meer gezien. Zonder dat hij het merkt, volgt ze hem met haar telepathische gedachten als hij naar huis toestapt. 
‘Nirasé, mag ik je iets vragen?’
Voor de zwever blijft de amazone even staan, kijkt naar Sorane en knikt:
‘Weet je dat de broer van je gewezen man hier lid is van de paleiswacht?’
‘Ja. We hebben elkaar een paar maal gesproken, maar hij weet tenminste dat hij over zijn broer niets moet zeggen.’
‘Als je nu eens tot de verhevene zou bidden, Nirasé. Misschien helpt zij jullie godin je wel, want ik heb gemerkt dat je nog steeds van hem moet houden.’
Nirasé, die juist op de bestuurdersplaats is gaan zitten, voelt weer die woede opkomen, maar als ze Erine een bitsig antwoordt wil geven, slikt ze even. Erine lijkt haar woorden ernstig te menen.
‘Misschien doe ik dat wel, Erine Rand,’ zegt ze met een mislukte glimlach.
Deno stapt intussen door zijn zus gevolgd de zwever in. Dan helpt hij Erine en Jouna met instappen. Aenon is, na Sorane, de laatste die gaat zitten. Het toestel stijgt langzaam op en zet koers naar het grote plein. Na twintig minuten vliegen zien ze het piramidevormige paleis van uit de verte opdoemen.
Zie plan. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxooooooooooooo

 Ze vliegen er recht naar toe. Langzaam laat Nirasé het toestel dalen en zet het zacht op de stenen ondergrond van het plein aan de rand ervan. Even veert het na, terwijl een glad platform in een dalende hoek naar buiten schuift. De vier koninginnen wachten hen ongeduldig op.
‘Jij bent een van die twee huurmoordenaressen. Of is het waar wat Elnaki beweert. 
‘Er was maar één huurmoordenares, Teava. En dat ben ik Sorane Nador of Sorane Cobanon zoals mijn echte naam is. Mijn moeder was zelf een verre nicht van Koningin Denura.’
‘Je moeder, wie was dat dan?’
‘Elian Cobanon. Zij had een huwelijksbond met Gono Saron, mijn vader.’
‘Dan ben jij de kleine Sorane die verdween.’
‘Ik verdween niet, Teava. Mijn pleegouders namen mij op en gingen naar Enuron, waar geen invloed van Eravna aanwezig is.’
‘Wat heeft Hera Eravna daarmee te maken? Heeft Teira, die Elian op haar geweten heeft, eindelijk gesproken.’
‘Teira Monnaan is onschuldig, <onz Teava. Eravna was de opdrachtgeefster en Kapitein Dina Vorent, de uitvoerster.’
‘Hoe weet je dat, Sorane? Teira Monnaan is toch veroordeeld.’
‘Dat is ze zeker. Ik stond voor haar om haar te doden, nadat ze mij haar opdrachtgever zou genoemd hebben. Maar ik voelde dat ze onschuldig was. Ze was met valse bewijzen veroordeeld. Omdat ze gedeeltelijk verlamd was, kon mijn vriendin Teira zich niet verdedigen.’
‘Je vriendin, zeg je. Hoe is ze daarin geslaagd?’
‘Ze was de vriendin van mijn ouders, Teava. Daarom heb ik haar geholpen en werd ze mijn vriendin en medestrijdster. Ook haar famillie, die ook de mijne is, zal ooit aan mijn zijde staan. Ze bevindt zich aan boord van mijn schip.’
‘Als ik het goed gehoord heb was ze half verlamd, door de schoten van haar partner. Welk nut heeft ze dan nog voor jou?’
‘Waarom zou ze geen nut hebben, Teava? Iedereen die ik waardig acht, verdient een plaats aan mijn zijde.’ 
‘Als je woorden de waarheid zijn, dan hoop ik dat jij haar vertrouwen waardig bent, Sorane.’
De koninginnen kijken elkaar aan.
‘Als wat jij beweerde waar is, dan zal Eravna door het amazone gerecht zwaar gestraft worden,’ zegt Tovera.
‘Die beiden horen mij toe, Koningin. Het zijn mijn ouders die gedood werden.’
‘En? Maar ze waren ook agenten.’
‘Dat klopt, Tovera. Maar ik ben hun dochter.’
‘Jij wil de eer van je famillie dan toch wreken. Iets wat zelfs de rest van je famillie niet aandurfde. Diegenen die konden ontkomen zochten een onderkomen in het rijk van koningin Atnara, maar later hoorden we dat ze hun toegewezen woningen verlieten en naar de bergen trokken.’
‘Wrak leidt naar de zwarte weg, Renaé. Ik wil hen straffen, maar hen doden zou genade zijn.’
‘Ik vrees dat je dat aan ons zal moeten overlaten, Sorane. Jij hebt iets gewaagd dat niemand ooit aandurfde. Zelfs al ben je de dochter van Elian Cobanon, dan nog heb jij geen recht om een koningin uit te dagen.’
Sorane kijkt Elnaki in de ogen.
‘En dan nog onder valse voorwendsels, Sorane Cobanon.’
‘En dat niet alleen, ze waagde het ook om ons hier te ontbieden, alsof ze de hoogste koningin of misschien zelfs zoals Elnaki zei de verhevene zou zijn.’
 ‘Ja, Tovera. Dat deed ik omdat ik mijn trouwste bondgenoten de gepaste eer wou betuigen.’
‘Jouw bondgenoten. Ben je gek?’
‘Gek, nee, Amazone. Elnaki heb ik al op de hoogte gebracht van de situatie. Toch heeft ze nog haar twijfels of wat ik zei, de waarheid is. Ze heeft zelfs mijn zus Unka laten landen om mij te controleren. Maar zelfs nadat mijn vroegere zus verslag uitbracht, twijfelt ze nog steeds. Daarom zal ik het jullie moeten bewijzen.’
Even kijken de drie Elnaki aan.
‘Sorane heeft ons laten blijken dat ze de echte verhevene zou zijn,’ zegt deze.
Een paar seconden is het doodstil, terwijl elk in gedachten de roodharige aankijken.
‘Haha. Als zij de verhevene is, lach ik mij nog dood,’ roept Renaé lachend, uit.
‘Je amazonezwaarden geef ze aan Nirasé, de amazone,’ klinkt de stem van Sorane.
‘Onze zwaarden. Dat kan je niet eisen, trouwens jij hebt hier niets te eisen. Een bevel en jij en je vrienden worden opgesloten. Vergeet niet dat je een koningin uitgedaagd had.’
Sorane glimlacht en zegt spottend.
‘Bewijs dat jij een koningin bent, Tovera?’
‘Iedereen weet dat het zwaard mij als drager herkent.’
‘Ik niet. Doe het.’
Aarzelend neemt Tovera het Pentagon in haar hand, maar ze schrikt hevig als blijkt dat er niets gebeurt. Ook Renaé en Teava proberen hun zwaard te activeren. Maar er gebeurt niets. Ze kijken Sorane verschrikt aan.
‘Hoe kan dat?’
Maar Sorane antwoordt niet. Ze wijst alleen naar Nirasé. Als laatste neemt Elnaki weifelend haar Pentagon, even hoopt ze dat deze haar nog wel zou herkennen. Het Pentagon blijft echter in zijn normale vorm. Elnaki loopt langzaam op de brunette toe en geeft als eerste haar Pentagon aan Nirasé. De omstaanders kijken verschrikt toe. Een geroezemoes van stemmen klinkt over de omgeving. Als Nirasé het pentagon aanneemt, wordt het plots doodstil. Niemand zegt nog een woord.
De drie andere koninginnen volgen aarzelend haar voorbeeld. Geen van hen durft Sorane aan te kijken. Op heel het plein is het doodstil. Overal op de planeten van de stam van Elnaki zitten mensen verbaasd naar de uitzending te kijken. Ook aan boord van de schepen van de delegaties van de drie koninginnen staren velen ontsteld naar de beelden. Ze zien dat de vreemde roodharige vrouw een van de Pentagons in haar rechterhand neemt.
Voor de ogen van de toeschouwers verandert het in een amazonezwaard. Op het plein zijn enkele kreten van ontsteltenis te horen. Ook Nirasé staart verschrikt naar het zwaard, dat weer de vorm aanneemt van een Pentagon. Sorane doet een pas vooruit en legt op het stenen verhoog van het plein. Zonder iets te zeggen neemt ze een tweede Pentagon uit de hand van Nirasé en opnieuw ziet iedereen het in een zwaard veranderen. Terwijl ze de koninginnen ernstig aankijkt, legt ze het naast het eerste Pentagon. Niemand zegt een woord als Sorane ook beide andere Pentagons eerst activeert en dan naast de twee andere op de steen legt. De vier Pentagons liggen zo, dat ze op vier hoekpunten van een Pentagon liggen. Alleen het vijfde punt is leeg. Even kijkt Sorane naar de steen, dan richt ze haar blik op de amazonemannen en vrouwen die haar onder de indruk aankijken.
‘Het spijt ons, verhevene,’ stamelt Elnaki, terwijl ze knielt.
‘Stop amazone. Niemand knielt voor mij. Hoe jullie mij ook noemen. Ik ben en blijf diegene die ik was, al zie ik er nu anders uit.’
Verbaasd kijken de koninginnen haar aan. Maar Sorane richt haar blik opnieuw op de Pentagons, die plots in een groene gloed gehuld worden en een dertigtal centimeter omhoog zweven. Plots zien ze allen een vijfde Pentagon op het lege hoekpunt verschijnen. En even later nog vijf anderen zodat twee cirkels van vijf Pentagons gevormd worden. Als laatste materialiseert het gouden Pentagon boven de tien anderen. Terwijl ze langzaam terug naar de steen toe zakken, verdwijnt het groene overbrengersveld.
‘De elf zwaarden. Dat kan je niet doen, Sorane.’
‘Waarom niet, Tovera. Ik kan de zwaarden schenken aan wie ik wil of ze terug opeisen.’
‘Zonder de zwaarden zal een machtsstrijd uitbreken.’
‘Dat zal ik niet laten gebeuren, Elnaki. Ik wil alleen mijn kracht tonen aan de zeven koninginnen, die Jakira nog steeds willen volgen. Ze riskeren er zelfs en stammenoorlog voor en dat is iets dat ik niet kan dulden,’ zegt Sorane, terwijl ze haar zien glimlachen.
Dan neemt de roodharige het gouden en zes zilveren Pentagons op en legt ze in de handen van Nirasé. De amazone kijkt Sorane verbaasd aan.
‘Sorane, wat moet ik…’
‘Nirasé, jij zult deze zeven zwaarden als bewaakster dragen, tot je elk van hen aan de rechtmatige eigenares kan teruggeven.’
‘En de vier anderen,’ zegt een van de koninginnen met trillende stem.
‘De vier amazones die het recht hebben om deze amazonezwaarden te dragen staan hier voor mij, Renaé,’ antwoordt Sorane, terwijl ze naar de vier zilveren voorwerpen wijst.
Teava is de eerste die aarzelend naar de vier Pentagons toestapt. Met trillende hand neemt ze een ervan stevig in haar hand. Dadelijk verandert het in een zilveren met blinkende stenen versierd zwaard. Elnaki, Tovera en Renaé volgen haar voorbeeld. Verbaasd nemen ze elk een Pentagon in hun hand. Alle drie veranderen ze in een zwaard.
Vele amazones die om het plein toekijken, maken aanstalten om te knielen. Sorane merkt het en richt zich tot de aanwezigen.
‘Wie het waagt om voor mij te knielen zal ik voor minstens twee jaar verbieden om zich amazone te noemen. En hun bezittingen worden weggeschonken.’
Even verstijven de mannen en vrouwen, maar dan richten ze zich aarzelend weer op.
‘Zou je zoiets doen, Sorane?’ vraagt Seana.
Sorane kijkt haar even verbaasd aan en merkt ook de blikken van de vier koninginnen op. Ze glimlacht even.
‘Nee, vrienden. Maar zoals ik zei, niemand knielt voor een gelijke. Zelfs de verhevene staat niet boven haar strijders en vrienden.’
‘Misschien ben je toch de verhevene, Sorane. Dat trucje met onze zwaarden kan een goochelaar ook. Maar er zal veel moeten gebeuren om mij daarvan te overtuigen.’
Sorane kijkt Renaé even met een strenge blik aan. 
‘Jouw zwaard mag je blijven dragen, Renaé. Maar pas als je innerlijk mij, zonder bijgedachten, volgt, zal het weer geactiveerd worden. 
Aarzelend neemt de amazone haar zilveren pentagon en schrikt als het zwaard wordt niet gevormd.
‘Vergeef mij, verhevene.’
‘Ik ben die verhevene niet meer, Renaé. Je wil mij volgen, maar niet voor je volk. Je wil alleen bewijzen dat en de drie collega’s hier gelijk hadden om zich van die blonde kloon af te keren.’
Renaé slikt even, want Sorane heeft gelijk. Dat is haar wens.
‘Ik kan die wens niet goed keuren, Renaé. Maar ik heb je steun nodig,’ zegt Sorane en doet een stap achteruit.
 Nu kan ze hen alle vier kan aankijken.
‘Volg mij,’ zegt Sorane en stapt langs de achter zijde van het podium af, naar de zwevers toe.
Aarzelend volgen de vier koninginnen haar. Ook Nirasé verlaat even later het podium. Ze merkt dat het op het hele plein doodstil stil is. Niemand van de vele toeschouwers zegt een woord. Ze zijn te veel onder de indruk. 
‘Laat hen allen rustig naar huis weerkeren en hun normale leven hervatten,’ zegt Nirasé, terwijl ze enkele lijfwachten van Elnaki aankijkt.
Deze zijn ook onder de indruk, maar enkele van hen knikken de amazone toe. Dan volgt Nirasé Sorane en de koninginnen.

• Uncategorized