Nabij het Yharven stelsel komen ze weer in de normale ruimte terecht. Volgens de bevelen van Tara nemen de schepen een wachtpositie in. Sorane en de tien koninginnen zetten met een kleine verkenner koers naar Yharven. Ze hebben echter niet gemerkt dat een kleine jager een amazoneschip van Veréna verlaat en met grote snelheid koers zet naar Yharven. Nog voor de verkenner van Sorane het stelsel binnen raast, is de vreemde jager al aan de afdaling begonnen en zet koers naar de hoofdstad. De verkenner duikt een halfuurtje later de dampkring in en zet op zijn beurt koers naar de hoofdstad en de tempel. Zodra het toestel van de koninginnen over de hoofdstad vliegt, hullen ze zich in een deflectorveld, waardoor niemand hen kan waarnemen, zelfs de peilers niet. 
Tussen de gebouwen zweeft het toestel naar hun doel toe. Onder hen zien ze de vreselijke toestand, van een eens zo trotse stad. 
‘Dat zijn Olanen. Zo te zien hebben ze geen enkele eerbied voor de amazone?’
‘Daar, dat is geen Amazone tempel.’
‘Een Olaanse Sonkas-tempel. Hier? Om dat toe te laten zal Phicha zwaar gestraft worden,’ fluistert Veréna ontsteld.
‘En ons volk leeft in slavernij, Veréna,’ zegt Renaé, terwijl ze naar een grote rij naakte mannen en vrouwen wijst, die door de Olaanse garde begeleid worden naar het grote plein voor de tempel.
‘We kunnen niets voor hen doen amazones. Eerst moeten we onze bestemming bereiken,’ zegt Sorane.
‘Nee, dat kan niet waar zijn,’ roept Teava op dat moment.
Voor de grote amazone tempel, waarop nu het grote symbool van de Olaanse orde aangebracht is, zitten twintig mannen en vrouwen op en rij naast elkaar op de harde stenen. Achter elk van hen staat een soldaat van de Olaanse garde. Allen kijken ze naar de Olaanse Geestelijken, die voor de tempel op een podium staan. Naast de hoogste leider staat een, in een lang gewaad en met een hoofddoek geklede, vrouw.
Sorane kan de gedachten van de vrouw niet lezen, maar achter haar staan enkele vrouwelijke in het zwartgeklede amazones. Ook zij hebben een speciale hoofddoek aan. Ze komt te weten dat een van hen luistert naar de naam, Gisna. Die staart haar koningin Phicha verschrikt aan en vraagt zich af hoe ze dit kan toestaan. Maar ze kan en wil haar koningin niet ongehoorzaam zijn. Een voor een worden de gevangenen gedwongen te knielen.
Dan horen alle bewoners op de planeet de stem van de vrouw. Zelfs aan boord van de zwever, die de signalen opvangt.
‘Amazones. Deze afvalligen hebben Tanoch beledigd, door hun protest voor een van onze Sonkas. Daarom worden ze volgens de strenge wetten van de Techa, een van de drie heilige boeken, gestraft. En die straf is onthoofding.’
Aan boord van de zwever schrikken ze even hard als vele van de bewoners op de Yharven. Alleen de Olanen roepen luid.
‘Tanoch is wijs.’
‘Dat kan Phicha toch niet toelaten,’ fluistert Atnara.
‘Sorane laat jij dat toe?’ vraagt Demura.
De roodharige zit zwetend op haar zitplaats.’
‘Het spijt me. Ik kan niet. Mijn krachten…’
‘Doe iets, Sorane.’
Opnieuw concentreert Sorane zich en gaat steeds dieper.
‘Ik kan geen houvast krijgen,’ fluistert Sorane.
‘Nee, dat niet,’ roept Zeyna uit.
Verschrikt staren ze naar de gevangenen. De Olaanse soldaten achter de gevangenen die op een rij staan, trekken hun zwaarden en slaan op een teken van Phicha toe. De hoofden van alle gevangenen rollen over de stenen, terwijl hun lichamen schokkend neerzakken. 
‘Phicha, wat heb je gedaan?’ fluistert Veréna.
‘We moeten er een eind aanmaken, vrienden. Daarom moeten we Delos bereiken,’ merkt Sorane op en geeft een telepatisch bevel aan Veréna. 
Dadelijk dematerialiseert het toestel, om een paar seconden later onopgemerkt een paar meter boven de gebouwen te materialiseren.  Dan geeft Sorane Veréna een teken en het toestel vertraagt, tot het bewegingloos tussen een paar gebouwen zweeft. Een voor een volgen ze Sorane die uit het toestel naar beneden springt. De koninginnen hebben van Sorane ook een hypsoon gekregen en zweven achter de roodharige naar de stad toe. 
‘Vreselijk,’ zegt Tovera, naarmate ze de mensen dichter naderen. 
De amazones krimpen in elkaar van het leed dat ze opmerken en beseffen dat zij hun volk moeten bevrijden. De daklozen en uitgehongerde mensen zitten of liggen overal langs de straten. Het zijn voornamelijk oudere mannen en vrouwen. Terwijl anderen in luxezwevers voorbijrazen. Hier en daar zien ze groepen jonge mannen en vrouwen die door bewakers, met schokstralers, voortgedreven naar de werkkampen wankelen.
‘Hoe kan Phicha zoiets doen?’
Onze vrienden weten echter niet dat de vijand al van hun komst op de hoogte is. Aan boord van dat kleine toestel dat nog voor hen landde zat een Volkorspione. Die staat op het moment verslag uit te brengen aan Gisna.
Sorane, die beseft dat ze nu, eerst aan zichzelf en de koninginnen met denken. Nu ingrijpen zou haar leven op het spel zetten en misschien is de strijd al bij voorbaat verloren.
‘Kunnen we niets doen, Sorane?’
‘Zodra we van Delos terug zijn, Peria.’
‘Waarom nu niet?’
‘Ik ben te zwak, amazone. Op Delos hoop ik mijn krachten te herstellen.’
‘En als dat niet gebeurt, Sorane?’
‘Dat moeten we afwachten, Elnaki. We zijn nu met te weinig om de Olanen te verdrijven.’
‘En ons volk dan.’
‘We mogen ons doel niet uit ogen verliezen, amazones.’
‘Dat heb je ons al gezegd, maar dat helpt de bevolking van deze planeet niet vooruit.’
‘Daar is de tempel,’ zegt Teava.
Venéra knikt en laat het toestel zwenken. Langzaam begint het toestel naar de grond toe te dalen. Als ze over het gebouw vliegen, kijkt Sorane naar beneden en observeert het schrijn. Naast de tempel zet Venéra het toestel aan de grond. Daar schakelt de amazone de deflector uit en opent de uitgangsdeur. Snel haasten ze zich naar buiten. Even kijken ze om zich heen, maar ze zien niemand.
‘Naar binnen en snel,’ zegt Sorane en haast zich naar binnen. 
Geen van hen merkt het tweede toestel op dat onzichtbaar boven de tempel zweeft. De koninginnen volgen Sorane intussen en blijven verbaasd staan. Allen kijken ze naar het schrijn dat in het in het midden van een veelhoek met elf zijden staat. Aan elke zijde is een rechthoekig platform. Sorane gaat als eerste naar één van de platforms toe. Als ze erop gaat staan, licht het blauw op. De koninginnen volgen haar voorbeeld en even later zijn ook de tien andere platforms opgelicht. Voor hun voeten rijst een kleine kubus met een uitsparing aan de bovenzijde naar boven. Sorane steekt haar hand vooruit en het pentagon dat Nirasé bij zich had, materialiseert even later in haar handpalm. Dan steekt ze als eerste het zilveren zwaard van Phicha in de uitsparing aan haar voeten. 
Intussen volgen de koninginnen het voorbeeld van Sorane. Als laatste het gouden zwaard van Veréna. Dadelijk wordt het schrijn in een blauw licht gehuld.
‘Gebieder aanwezig. Initialisatie overbrengersveld.’ klinkt een stem door de ruimte.
Op dat moment merkt Sorane plots iets vreemds op. Overal om hen heen ziet ze schaduwen opduiken. Even schrikt ze.
‘Vijanden, gevaar,’ fluistert ze.
Maar ook de Amazones hebben het gemerkt en grijpen naar hun pistolen en hun zwaarden.
‘Nee, laat de zwaarden…,’ roept Sorane nog, maar het is te laat.
Verschillende zwaarden worden terug uit de vloer getrokken, waardoor het schrijn weer dooft.
‘Initialisatie onderbroken,’ horen ze een stem zeggen.
Sorane neemt vele vijanden waar. Dan zien ze allen dat het gebied door een energiescherm omgeven is. Ze zitten in de val. Een paar seconden later waren ze allen weggeweest, maar nu zitten ze vast in de tempel. 
‘Steek de zwaarden terug in de sokkel,’ roept ze, maar de koninginnen horen haar niet.
Dan probeert ze met telekinese de zwaarden uit hun handen te trekken, maar ze is te zwak. Als ze dat beseft, teleporteert ze, maar geraakt niet ver.. Ze komt in het energieveld terecht en krimpt in elkaar van de pijn die door haar lichaam schiet, terwijl ze stoffelijk wordt. Half bewusteloos dematerialiseert ze en wordt teruggestuurd naar haar uitgangspunt. Twee meter boven de grond.
Dadelijk valt haar lichaam op de stenen van het plein. Haar hypsoon kan haar val breken, maar toch komt ze hard neer. De amazones zien hun leidster op de stenen liggen en schrikken. Plots zien ze honderden volkors opduiken. Even kijken ze elkaar aan en nemen ze hun wapens stevig in handen. Uit hun pistolen schieten capsules op de aanvallers toe. Maar tegen deze overmacht hebben ze geen enkele kans. Toch verdedigen zich moedig. Verschillende aanvallende amazones storten verdoofd neer. Veréna wordt in het nauw gedreven, maar Tovera kan haar ontzetten. Hierbij wordt ze echter door een verlammende straal getroffen en zakt kreunend in elkaar. 
Haar rechterarm is volledig verlamd. Snel neemt ze haar cilinder met haar andere hand van de vloer en activeert hem. Twee in het zwarte geklede amazones grijnzen als ze haar zien recht kruipen. Ze laten haar echter geen kans om volledig recht te raken en slaan op haar in, toch houdt ze een paar seconden stand. Dan laat het geluk haar in de streek. Een van de staven van de vrouwen raakt haar in de maag, terwijl de tweede vrouw toeslaat. Tovera krimpt in elkaar als de pijn door haar lichaam schiet. 
De andere amazones schrikt als het hoofd van één van beide vrouwen voor haar op de vloer valt. Veréna heeft haar verrast en toegeslagen. Even staart de anderen amazone naar het lichaam zonder hoofd, dat nog even wankelt voor het in elkaar zakt. Dan duikt ze op haar nieuwe tegenstandster af. Veréna moet wijken onder een regen van slagen, maar ze weert ze allemaal af tot ze door twee stralen in haar benen geraakt wordt. Die zijn dadelijk verlamd, waardoor ze hulpeloos in elkaar zakt. De amazone richt haar staaf op de amazone en zegt grijnzend:
‘Gelukkig voor jou, wil Phisha je levend, koningin. Anders had ik je met plezier afgemaakt, verraadster.’
‘Gisna?’
‘Ja, zo te horen ken je me. Sinds drie maand ben ik de leidster van de lijfwacht van de koningin.’
Dan steekt ze toe. Veréna wordt vol op haar borst geraakt en zakt kompleet verlamd in elkaar. Even kijkt ze op haar slachtoffer neer voor ze om zich heen kijkt. Alleen Elnaki, Denura en Renaé staan nog voor Sorane.
‘Leg je wapens neer, koninginnen. Die valse verhevene die jullie met jullie leven proberen te verdedigen heeft zelfs niet genoeg kracht op de been te blijven. Willen jullie werkelijk voor haar jullie leven opofferen?’ roept Gisna hen toe.
Renaé kijkt even naar Sorane, die met moeite en wankelend achter hen staat.
‘Ze heeft gelijk. Als die roodkop achter ons de verhevene is, dan ben ik een van de hoogste goden,’ sist ze hees en werpt haar energiezwaard en andere wapens op de vloer.
Ook Sorane die langzaam weer begint te herstellen, beseft dat de val dicht geklapt is.
Wankelend staat ze rechtop en kijkt even naar hun vijanden, terwijl het tot haar doordringt, dat haar heel plan in duigen gevallen is. 
‘Stop, Renaé heeft gelijk, het heeft geen zin,’ zegt ze.
Denura kijkt om en ziet hun leidster machteloos staan. Ze wankelt zelfs.
‘Zie haar nu staan. En wij dachten dat zij de verhevene zou kunnen zijn. Misschien is ze toch alleen maar een bedriegster,’ denkt ze.
Tot haar verbazing legt Sorane eerste haar wapens op de grond.
Denura kijkt dan naar Elnaki, die de roodharige verschrikt aanstaart.
‘Sorane, wat doe je?’
‘We hebben geen enkele kans, Elnaki. We zijn in een val gelopen en ik heb bijna geen kracht meer.’
‘Dat kan je niet menen, Sorane. Jij bent toch geen bedriegster. Nee, dat kan ik niet geloven.’
Sorane zegt echter niets meer. Ze kijkt alleen maar naar de grond. Terwijl Elnaki haar wapen op de grond neerlegt, kijken Renaé en Denura haar aan.
‘We hebben geen kans, amazones.’
‘En de kracht van de verhevene dan. Of is zij een bedriegster, Elnaki. Heeft zij ons allemaal bedrogen?’ roept Renaé uit.
Maar koningin Elnaki kijkt verschrikt naar Sorane en zegt fluisterend:
‘Ik weet het niet, maar er is al een hele tijd iets met Sorane mis.’
‘Jij wist dat. Dan ben je niet beter dan zij, Ik wil met jou en zeker die daar, niets meer te maken hebben,’ roept Denura uit en werpt haar zwaard en revolver op de grond.
Renaé volgt haar voorbeeld. De leden van Phisha’s lijfwacht die staan toe te kijken komen in beweging en grijpen hun vier laatste gevangen stevig vast. De wankelende Sorane wordt gedwongen om de amazonezwaarden af te staan. 
Gisna kijkt aandachtig naar de elf Pentagons.
‘Phisha en de meesteres zullen tevreden zijn,’ fluistert zij.
Uren later wordt de groep in de cellen geduwd, waar ze vele dagen doorbrengen. Sorane voelt zich zo zwak. Het is alsof haar krachten uit haar lichaam wegvloeien. Ze weet dat de koninginnen hevig aan haar twijfelen en haar verwijten ze in de val liepen. En ze hebben nog gelijk ook. Ze heeft zich zo veel laten beïnvloeden door haar toestand, dat ze overhaastig te werk ging. Ze dacht hen te kunnen verrassen, maar ze stonden klaar om de val te sluiten. Dus iemand moet hen verraden hebben.
‘Hadden ze de zwaarden maar laten steken, dan waren ze nu allen in veiligheid geweest,’ denkt ze.
Een volle maand gaat voorbij en plots worden ze door een groep soldaten uit de cel gehaald, door lijfwachten onder leiding van Gisna. Die dwingen hen in een vracht zwever te stappen. De zwever glijden door de straten van de kale hoofdstad, waar vroeger kleurige vlaggen hingen. 
‘Ze brengen ons naar het grote plein,’ merkt Veréna op.
Maar ze heeft het mis. Hun doel is het paleis van Phisha gebracht.
Als ze over het plein rijden zien ze verschillende lijken van vrouwen op de stenen liggen, terwijl aan een tiental palen verbrandde lichaam hangen.
‘Dat is vermoedelijk ook jullie lot, gewezen koninginnen.’
Niemand antwoordt op de woorden van Gisna.
Voor het paleis dalen de zwevers naar de grond. Sorane, Nirasé en de tien koninginnen worden naar buiten geduwd. Gisna geeft de wankelende Sorane een duw, maar daardoor verliest die haar evenwicht.
Als Gisna haar vastgrijpt, zegt Sorane fluisterend:
‘Je doet alsof, gewezen amazone, maar diep in je binnenste schaam jij je voor je daden.’
Verschrikt kijkt ze in de ogen van de roodharige.
‘Ik dien mijn koningin en de verhevene, Sorane,’ fluistert ze.
‘Die kloon is je trouw niet waart, Gisna. Herpak je en wordt weer de trotse amazone die je ooit was. Want ooit zal ik over je oordelen.’
‘Dat zal jij niet meer kunnen, Sorane. In de mijnen overleef jij niet lang,’ zegt Gisna ruw, maar begint wel na te denken over de woorden van haar gevangene.
‘Help jullie meesteres,’ zegt ze.
Demura kijkt even om, maar trekt haar schouders op en gaat verder. Gisna merkt dat ook geen van de andere gevangenen zelfs maar een poging doet om Sorane bij te staan. Dan geeft ze een teken aan twee van haar ondergeschikten.
‘Koveina en Mesay. Willen jullie haar helpen?’
De twee kijken Gisna verbaasd aan.
‘Haar volgelingen laten haar in de steek en koningin Phicha wil haar zien. En daarbij denk ik dat Sorane, hier, op eigen kracht niet tot voor onze koningin kan raken.’
Mesay knikt en helpt Sorane opstaan. Als Gisna voorbij de roodharige stapt, zegt die:
‘Ook zij zullen ooit weer voor mij staan zoals jullie. Ik hoop dat ik dan waardige amazones voor mij zie en geen vrouwen die zich valselijk amazone durven noemen.’
Gisna schrikt opnieuw van haar worden. Maar dan kijkt ze naar de gevangene en trekt dan haar schouders op. 
‘Ik vrees dat dat nooit zal gebeuren, Sorane.’
‘Als het niet in dit leven is, dan in het volgende, afvallige amazone.’
Gisna heft woedend haar hand, Sorane kijkt haar recht in de ogen aan.
‘Doe maar, Gisna. Bewijs maar dat je je eigen volk verraden hebt.’
Gisna staart Sorane even aan, terwijl ze haar hand laat zakken.
‘Ze heeft gelijk, verdomme,’ denkt ze.
Dan zet ze zich in beweging en zegt met trillende stem:
‘Volg me.’
Mesay knikt even naar haar collega en geholpen door Koveina, sleept ze Sorane bijna achter Gisna aan. 
Daar wacht de koningin haar gevangenen op. Zij staat naast de leider van de wapenhandelaren. Veréna, de hoofdkoningin, en enkele anderen kijken Phicha verbaasd aan.
‘Hoe heb je dat kunnen doen, Phicha?’
‘Dat was noodzakelijk, Veréna. Als er een burgeroorlog zou uitbreken, dan moest ik er zeker van zijn, dat de wapenhandelaars alleen aan ons zouden leveren. En met de hulp van de Olanen zijn we een macht waarmee de anderen stammen rekening moeten mee houden’
‘En de toestand van ons volk op deze planeet. Je hebt hen aan de Olanen uitgeleverd. En je volk tot slavernij veroordeeld. Of weet je niet wat buiten gebeurt.’
‘Zeker, gevangene, dat weet ik. Maar het werk moet gedaan worden. Ik moet de wapenleveringen van mijn bondgenoten ook kunnen betalen. Binnenkort zal mijn stam de machtigste zijn in dit deel van het heelal.’
‘Ben je gek. Je leidt ons naar de ondergang. Ik…’ roept Teava uit.
‘Jullie zijn de verraders van ons volk. Jullie volgen deze bedriegster. In naam van de verhevene zal ik jullie straffen. Maar deze valse verhevene zal eerst zwaar boeten voor haar misdaad.’
Even kijkt Phicha naar een wapenhandelaar, die knikt. 
‘Breng haar dichterbij,’ beveelt ze.
Mesay en Koveina slepen Sorane tot voor de koningin. Phicha kijkt spottend recht in de ogen van Sorane. Dan neemt ze een op een pistool lijkend wapen uit de zak aan haar riem. Ze drukt het tegen de schouder van Sorane en ze horen allen een sissend geluid, terwijl de roodharige een korte pijn doorheen haar arm voelt schieten.
Phicha stapt achteruit en kijkt haar slachtoffer triomfantelijk aan.
‘Ik weet niet hoelang het zal duren voor je uit je leiden verlost bent, Pseudoverhevene, tenzij jij jezelf kan genezen. Tot je dood zal je ondraaglijke pijnen moeten leiden. O, wat zal ik genieten als ik je pijn voel.’
 Sorane kijkt naar haar op. Moet ze hier lange tijd als gevangene verblijven, dat zou haar dood zijn. Of ze het zolang kan volhouden weet ze niet. Maar ze ziet geen uitweg meer, haar krachten zijn te verzwakt om iets te ondernemen. Zal ze Deno en de anderen nog ooit terugzien? Ze krijgt tranen in de ogen als ze aan hen denkt. Phicha doet dadelijk een stap achteruit als ze Sorane ’s blik ziet. Dan glimlacht ze.
 ‘Jij bent geen gevaar meer, zie ik. Zelfs zonder deze, verdunde Onvarinspuiting was je al ten dode opgeschreven, denk ik. Misschien verlaat je ons zelfs sneller dan het virus zijn werk doet.’
Koveina en Mesay laten haar verschrikt los, alsof ze besmettelijk is. Sorane valt voor hun voeten op de vloer. Moeizaam richt de roodharige zich op en staart Phicha aan. Die kijkt haar glimlachend aan en zegt:
‘Nu heb je ineens geen praatjes meer. Hé, Sorane.’
‘Doden zijn machtiger dan levenden, Phicha. Vergeet dat niet,’ hoort ze Sorane zwak fluisteren.
Even wordt die bleek, maar dan klinkt haar lach doorheen de zaal. Dan kijkt ze beide in het zwart geklede amazones aan.
‘Raap dat hondsvod op, Mesay. Of wil je een jullie beiden een paar dagen in de mijnen doorbrengen.’
Met enige aarzeling buigen voorover en aarzelen nog even.
‘Die verdunde Onvar is niet besmettelijk,’ klinkt de stem van Phisha, sissend van woede.
Ze schrikken beiden en helpen Sorane dan maar rechtop.
‘Hoe wist je waar we zouden zijn?’ vraagt Sorane met zachte trillende stem
Even aarzelend Phicha, maar dan grijnst ze.
‘Een mijn trouwste volgelingen behoort tot de lijfgarde van Veréna. Zij bracht mij op de hoogte,’ zegt de amazone koningin, terwijl ze naar een jonge vrouw wijst.
Veréna herkent haar dadelijk.
‘Leame, jij. Nee, dat kan toch niet waar zijn. Hou je dan niet van mij?’
‘Heel even worden de ogen van Leame grijs, maar dan wordt de pupil zwart, maar blijft toch trillen.
‘Van jouw houden, Veréna. Haha, Ik trainde en trainde me kapot, want ik wilde koningin worden, maar het zwaard werd niet gevormd. Bij jou echter wel. Van dat moment haatte ik je. Maar ik moest ik de buurt van het zwaard blijven. En dat kon alleen door te doen alsof ik van je hielt.’
‘Dan heb jij je rol goed gespeeld, vals serpent.’
‘Dat deed ik zeker, schat. Ik zal ervan genieten hoe je mooie lichaam in de mijnen aftakelt.’
Veréna weet niet meer wat te zeggen, zo geschokt is ze. Sorane kijkt even op en staart naar Leame die het merkt. Ze voelt de uitstraling van de symbiont die de amazone haar wil oplegt.
‘Kijk me niet zo aan, mislukte verhevene. Jij hebt hen zo hard misleidt als ik Veréna, die van mij hielt met heel haar hart.’
‘Ik weet dat je met heel je hart van Veréna houdt, Leame,’ fluistert Sorane.
Leame grijnst.
‘Jij bent er ook ingelopen, Sorane. Nog een bewijs dat je een bedriegster bent.’
Dan kijkt Leame naar een amazone, die op een paar passen van haar staat. Die bruinharige amazone glimlacht naar Leame en allen horen ze haar stem:
‘Kus me, Leame. Bewijs dat jij van mij bent.’
Maar de amazone beweegt niet, tot haar ogen helemaal zwart worden. Dan pas zet ze zich in beweging.  Ze stapt met vaste stap naar Xanyedi toe. Even kijken ze elkaar aan. Dan slaat Xanyedi haar armen om Leame en drukt haar lippen op die van Leame. Leame beantwoordt haar kus vurig.
‘Leame! Nee, doe dat niet,’ fluistert Veréna ontstelt.
Dan duwt Leame Xanyedi van zich af.
‘Ik neem elke vrouw die ik wil, Veréna. Misschien zelfs ooit een mannetje.’
‘Een Symbiont. Ze wordt door een symbiont beheerst en die heeft ons verraden. En toch lijkt Leame de kracht te hebben om de symbiont te weerstaan. Want hij lijkt moeite hebben om haar te beheersen.,’ denkt Sorane verschrikt.
Dan buigt ze haar hoofd, terwijl ze nog een laatste krachtinspanning onderneemt. Ze laat een hypsoon achter in de hals van Leame materialiseren. Niemand heeft het gemerkt, maar deze hypsoon past zich aan en even later is er in hals van de jonge vrouw niets meer van te zien. 
‘Vecht Leame, vecht voor de liefde van Veréna. Mijn hoop is nu op jou gevestigd,’ hoort Leame de stem van Sorane langs de hypsoon in haar hals.
De vrouw kijkt Sorane even aan. Haar ogen zijn niet zo zwart als zou moeten eerder grijs.  Sorane is de enige die het merkt. Het zwart wordt soms zeer kort grijzer om dan weer zwart te worden. Het is alsof de Symbiont voor de controle moet strijden. Hij versterkt de gedachtenimpulsen van Leame en dempt de herinnering aan haar liefde voor Veréna. Diep in haar is ene vonkje dat nu weer hoop krijgt. Het voelt de uitstraling van de Hypsoon, die zijn invloed zeer langzaam verspreid. Sorane hoopt dat ze ooit de strijd kan winnen en de zwarte Symbiont kan omvormen.
‘Leame wordt, als beloning, voorlopig mijn rechterhand. Later is ze uitverkoren om de ware verhevene te dienen,’ zegt Phicha spottend.
Dan kijkt ze even naar Sorane en de koninginnen. Als laatste blijven haar ogen even op Leame rusten. Maar die staart naar Veréna.
Dan beveelt ze:
‘Leame, Verwijder hun hypsoon en geef ze voorlopig een Yomon, die voor gewone strijders bestemd is. Want de verhevene wil niet dat die afvalligen van ouderdom sterven voor ze voldoende voor hun verraad gestraft zijn. Ze wil hen zelf zien sterven als ze voor haar geleid worden.’
‘Je bent een verraadster, Phicha.’
Die koningin kijkt een amazone gevangene met een grijns aan.
‘Jij zal de anderen voor je ogen zien sterven, gewezen koningin Teava. Over ongeveer achttien maanden zal Hera Jakira ons weer bezoeken en dan zullen jullie allen voor haar staan. Wie om zijn leven smeekt zal ze misschien genade geven of misschien ook niet.’
‘En Sorane?’
‘O, die maakt het zolang niet meer. Onvar is zelf in verdunde vorm dodelijk. Jullie weten allen dat er geen geneesmiddel tegen bestaat.’
Op dat moment stapt Leame op een tafel toe en neemt een paar ronde voorwerpen. Even aarzelt ze, maar dan gaat ze naar de koninginnen toe. Een na een vervangt ze hun hypsoon door de ronde Yomon, waardoor hun kledij in het niets oplost. Als ze voor Veréna staat zijn haar ogen normaal terwijl ze moeite doet om de controle over haar lichaam te krijgen. Maar haar symbiont heeft haar snel weer stevig in zijn macht.
Als Leame terug naar de tafel stapt, en de hypsoons erop neerlegt, zegt Phicha: 
‘Breng hen naar een van de diepste cellen. Vandaag mag je met hen doen wat je wil.’
Leame doet weer een poging, maar ziet Xanyedi haar een teken geven. Al haar pogingen zijn nutteloos, beseft ze. 
‘Ik kan de symbiont niet weerstaan. Nog niet. Maar het zal me lukken.’
‘Je mag hopen, amazone. Maar al lukt het me nog niet volledig, maar je kan mij, zoals vele anderen, niet weerstaan.’
‘Je hebt mijn levenspartner van mij afgenomen, symbiont. Dus als het mij ooit lukt, dan zal ik het zijn die mijn lichaam beheers. En daarna kom ik al je geheimen te weten, vergeet dat nooit.’
Maar haar symbiont antwoordt niet meer.
‘Leame, kom je nog. Vandaag kunnen we nog even je oude liefde en haar collega’s onderhanden nemen. Vanaf morgen moeten ze gaan werken in de mijnen. Om de twee maand worden ze weer tot bij mij gebracht zodat ze allen kunnen genieten hoe hun vermeende verhevene aan haar einde komt.’
Leame glimlacht even met fonkelende ogen en geeft een teken aan enkele bewakers. Onder bedreiging van hun wapens worden de koninginnen gedwongen om naar de cellen af te dalen. Daar worden ze in een grote zaal in twee rijen tegenover elkaar op de vloer vastgeketend.
Een paar weken later zit Sorane nog steeds in haar kalle cel opgesloten. Ze voelt zich steeds zwakker worden. Op verschillende plaatsen is haar huid purperkleurig uitgeslagen. Als ze die plek aanraakt voelt ze een hevige pijn. Haar gedachten zijn bij Deno en ze concentreert zich zeer diep. 
Ver daarvandaan op Enuron zoeken haar gedachten naar Andrea, maar het is moeilijk. Ze vindt haar gedachtepatroon niet. Maar dan herinnert ze dat ze moesten vluchten en erin slaagden met haar hulp in de gedaante van Ena Ros om te ontkomen.
‘Vovnen, ik hoop dat ze daar geraakt zijn,’ denkt ze moeizaam. 
Dan zoekt ze in Vovnen maar vindt niets. Heel even voelt ze echter een andere aanwezigheid.
‘Liese,’ fluistert ze.
Ze spant zich in om het patroon van Liese niet te verliezen en zucht opgelucht als ze de jonge vrouw kan volgen. Even later ontmoet zij Gayna en Viena. 
‘O, die drie trainen nu samen,’ denkt ze.
Als ze zich nog dieper wil concentreren, begint ze het contact te verliezen. Toch doet ze nog een poging, maar ze vindt de gedachten van Gayna nog maar zeer zwak. Te zwak om haar van hun toestand op de hoogte te brengen. Hevig zwetend moet ze haar concentratie verbreken. Ze is uitgeput. Ze beseft dat ze zoiets niet dikwijls kan herhalen.
Intussen wordt Nirasé, die al een tijdje gemerkt heeft dat haar Amazone pentagon verdwenen is, aan boord van het amazoneschip ongeduldig. Ze voelt zich plots zo onrustig, alsof er iets mis is.
‘Is er iets?’ vraagt Lotte. 
Nirasé knikt.
‘Kom, ik moet het zeker weten.’
Ze kan Kandera ervan overtuigen om haar en Lotte een jager te lenen. En na een korte voorbereiding verlaat Nirasé, met Lotte het schip. Hun toestel duikt in de hyperruimte en materialiseert een paar minuten in het naburig stelsel.  Na een korte koersaanpassing duikt het toestel onzichtbaar de dampkring van de derde planeet in.
‘Daar. Wat een vreemd bouwwerk. Het lijkt wel een tempel.’
Ook Nirasé heeft het opgemerkt. Plots zien ze plots enkele koninginnen bewaakt door zwaargewapende Volkors naar de Olaanse tempel toestappen. Hun handen zijn bij allen op hun rug vastgemaakt met energieboeien.
‘Ze zijn gegrepen, Nirasé. We moeten hen bevrijden.’
‘Nee, Lotte. We weten niet waar de andere koninginnen zijn. Ik hoop alleen dat Sorane geslaagd om Delos te bereiken.’
‘Dat hoop ik ook, want haar tijd begon te korten.’
‘Wat doen we?’
‘Ze weten nog niet dat we hier zijn, Lotte. Misschien kunnen we hen allemaal bevrijden. Maar dan moeten we eerst informatie inwinnen. Als we weten waar ze hen gevangen houden, dan pas kunnen we iets doen.’
‘We moeten een bericht naar de schepen zenden.’
‘Nee, zelfs Anya kan niets doen, want ook haar signaal kan opgespoord worden.’
‘Dan staan we er alleen voor?’
‘Op het moment wel. Doe wat ik gezegd heb. Zet koers naar de rand van de stad.’
‘Oké, hopelijk merken hun peilers ons niet op.’
Lotte slaagt erin om het toestel aan de rand van een bos, zonder dat ze ontdekt worden neer te zetten. Voor ze het verlaten, drukt Lotte enkele commando’s in. Dan volgt ze Nirasé die zich van het toestel weghaast en even later stijgt het op. Beiden staan in verbinding met de boordcomputer, waardoor een verslag van hun wedervaren doorgezonden wordt naar de Tiren als de jager op grote hoogte, uit de buurt van scanstations zal zijn. Ze kijken het toestel na als het steeds hoger klimt om tenslotte uit het zicht te verdwijnen.
Ze zien echter niet dat een onzichtbaar toestel overvliegt. Een van de twee inzittenden stapt door een overbrengersveld en wordt op de plaats waar Nirasé en Lotte stonden stoffelijk. De man kijkt beide vrouwen na als ze in de richting van de stad stappen. Plots ziet hij hun kledij veranderen en even later zijn ze beiden als Olaanse vrouwen gekleed.
Verschillende uren later bereiken beiden als passagiers van een bus die landbouwers vervoert de stad. Ook de man die hen volgt is zonder dat beiden het merkten op de bus gestapt.  Even controleert hij zijn wapens, terwijl hij beiden in het oog houdt. Nirasé en Lotte zijn helemaal terneergeslagen van de toestand van hun volksgenoten. Lotte vervloekt Phicha, want zij is hiervoor verantwoordelijk. Als ze konden zou ze hun volk op deze planeet helpen, maar eerst moeten ze de koninginnen spreken. Uit de gespreken op de bus hoorde beseffen ze beiden dat er iets met Sorane gebeurd moet zijn. Want ze zijn allen gegrepen kort na hun aankomst.
‘Ze hebben Sorane ook, Nirasé.’
‘Ik heb het gehoord. Dat maakt het niet eenvoudiger om hen te bevrijden. Je weet dat Sorane er niet al te best uitzag, toen ze vertrok. Ik vermoed dat ze ingestort is.’
‘Kom, we moeten verder,’ zegt Lotte.
‘Ze kijken ons met blikken die kunnen doden aan, Lotte.’
‘Dat komt door onze kledij,’ denk ik.
‘Nog een paar straten en we zouden het onderkomen van Phicha moeten zien.’
‘Daar voor ons, Nirasé. Dat gebouw daar moet het zijn.’
‘Dat lijkt me nogal verandert sinds de laatste maal dat ik hier was. Het straalt grote luxe uit.’
‘Het lijkt me ook groter dan het vroeger was. Of is dat maar schijn.’
‘Pas op. We wagen ons beter niet te dicht bij de amazones daar. Straks verscheuren ze ons nog aan hun blikken te zien.’
Ook Lotte heeft gemerkt dat de Amazonebevolking hen vijandig, maar ook vol angst aan kijkt. 
‘Volgens de 3d plattegrond van Anya moeten we nu naar rechts, Lotte.’
Als ze merkt dat de amazone haar volgt haast Nirasé zich verder. Al na enkele minuten zien een groot basiskamp van de Volkers. Maar als ze naar binnen stappen merken ze dat de volkors hen in tegenstelling tot de amazones, dan weer met minachting. In een nis, veranderen ze zich, geholpen door hun Hypsoon, in een Volkorvrouw. Zo kunnen ze in de diepste regionen van het paleis dringen, zonder verdacht te worden. Ze weten niets van de man die hen nauwlettend in het oog houdt. Als ze de cellen diep onder het paleis bereiken, schrikken ze wel als ze Sorane opmerkt. Die ziet er niet al te best uit. Nirasé kan duidelijk zien dat de roodharige zeer ziek is. Die nacht probeert ze om Sorane te bevrijden, terwijl Lotte een paar passen, achter haar vriendin de omgeving observeert. 
Als ze de cel opent, kijkt Sorane haar verrast aan. Al ziet Nirasé er als een Volkor uit, toch herkent Sorane haar gedachten.
‘Nirasé, Lotte. Hoe kom jullie hier?’
‘We komen je helpen, Sorane. We moeten hier weg en snel.’
‘Bevrijd eerst Elnaki en de anderen.’
‘Nee, Sorane. Jij bent belangrijker. Als je beter bent kunnen we hen helpen.’
‘Niemand kan me helpen, Nirasé. Alleen als ik Delos bereik kan ik misschien iets doen.’
‘Delos bestaat misschien niet, Sorane. Onze dokters kunnen je ook…’
‘Nee, Nirasé. Er is maar een mogelijkheid. Ik moet naar het schrijn in de centrale tempel. Kan je me daarheen brengen? Ik hoop dat de zwaarden noch steeds in de ruimte liggen waar Xanyedi ze gelegd heeft.’
‘Dat lijkt me onmogelijk, maar misschien kan jou Hypsoon je ook in een Volkor veranderen.’
‘Nee, Nirasé. Een Volkor zou verdacht zijn, maar misschien wel als een slavin,’ probeert Sorane opgewekt te zeggen.
Nirasé knikt en ziet het uiterlijk van de roodharige langzaam veranderen. Een paar minuten later, strompelt Nirasé met een zwartharige slavin door de gangen en liften naar boven. De Volkors en anderen die ze ontmoeten kijken hen spottend aan, omdat ze denken dat de Volkorvrouwen een slavin moeten wegbrengen. Maar plots klinkt het alarm door het paleis. Enkele Volkors hebben de cel gecontroleerd. Juist als Nirasé het schrijn opmerkt en achter een kolom blijft staan om Sorane even te laten uitrusten, komen Phicha en haar lijfwacht binnen. Ze hebben hen nog niet opgemerkt, maar Nirasé beseft dat ze het schrijn niet meer kunnen bereiken. Even kijkt ze naar Lotte.
‘Kan je het alleen, Sorane? We zullen proberen om hen te misleiden.’
Sorane kijkt de amazones recht in de ogen.
‘Ik weet het niet, Nirasé. Maar ik moet het proberen.’
Nirasé knikt en helpt Sorane nog een paar kolommen dichter tot het schrijn. Dan keert ze op haar stappen terug, naar Lotte. Beiden stappen dan als Volkor naar voor. Terwijl de aandacht van de lijfwacht op de Volkorvrouwen gericht zijn, sluipt Sorane kolom na kolom naar het schrijn toe. Maar plots staat Phicha voor haar.
‘Een goed plan. Sorane. Maar het is mislukt.’
Sorane schrikt en staart de koningin aan. Haar vier amazone lijfwachten grijpen de verzwakte Sorane vast. Phicha richt haar blik echter op de Volkorvrouw, die het dichtst bij Sorane is.
‘Eens zien wie je tot hier geholpen heeft,’ lacht Phicha.
Nirasé beseft dat haar plan mislukt is, laat haar camouflage verdwijnen en activeert haar energiezwaard. Lotte keert zich plots om, maar Nirasé neemt via Anya contact op:
‘Nee, probeer te ontkomen, Lotte. Misschien kan je ons later helpen,’ meldt Nirasé langs haar Hypsoon.
Lotte die het ontvangt, knikt even.
‘Hier is er nog eentje,’ zegt een Volkor plots.
Lotte twijfelt even, maar besluit om niets te doen. Toch wordt ze door twee wapenhandelaars vastgegrepen en naar buiten gebracht.’
‘Jij komt voor ondervraging,’ zegt een van hen.
‘Ik heb niets gedaan, Her.’
‘Niets gedaan. Je was waar jij als amazone niet mag komen en je ziet er veel te netjes uit voor iemand die een slavin is.’
‘Ik ben geen slavin, Her. Ik werk voor jullie commander?’
‘O, ja, amazone. Waarom komt je portret dan niet in onze database voor?’
‘Dat weet ik niet?’
Onze meerdere zal je wel ondervragen en dan zullen we weten wie jij in werkelijk bent.
‘Godan, daar staat onze zwever.’
De man links van haar knikt. 
‘Ik hoop dat de bestuurder erin zit.’
Als ze naar binnen stappen is de bestuurder er. Alleen zien de twee de dode niet die tegen de muur tussen oude rommel ligt. De twee dwingen Lotte op een zitplaats te gaan zitten, maar als ze zich naar de bestuurder richten, is dat het laatste wat ze doen. Tussen hun ogen een klein rond gaatje. Ze zijn dood voor ze de vloer raken. Verschrikt kijkt Lotte de schutter aan.
‘Wie ben….? Waarom help je mi….’
‘Dat kan later wel. Door jullie Hypsoon kon ik jullie volgen,’ zegt hij en wijst naar een zitplaats naast de bestuurder. Dan gaat hij weer zitten en start het toestel. 
Intussen was Phicha even afgeleid door twee wapenhandelaars, die een verdachte amazone grepen. Maar dat zijn haar zorgen niet echt. Dus richt ze zich weer tot Nirasé.
‘Haha, een amazone. Dus… Grijp haar, maar ik wil haar levend.’
Toch verrast Nirasé haar. Twee lijfwachten zakken zwaargewond in elkaar als de amazone zich een weg baant naar Phicha en Sorane. Maar ze komt niet ver. Ze staat tegenover zes andere lijfwachten. Maar in plaats van te vluchten, springt ze naar voor. Eentje raakt ze dodelijk, een andere licht, en dan is ze hen voorbij. Phicha ziet haar naderen en activeert grijzend haar energiezwaard.
De eerste slag van Nirasé kan ze tijdig opvangen, maar dan krijgt ze al snel de overhand. Nirasé beseft dat ze tegenover een meesterzwaardvechtster staat. Toch geeft ze het niet op, ook zij heeft getraind. Heel even lijkt het alsof ze Phicha in het nauw kan drijven en ze verwondt haar zelfs aan de zijde. Maar Phicha wijkt snel achteruit. 
‘Zeer goed, amazone. Sorane heeft je goed opgeleid, maar het is voorbij.’
Dan grijpt Phicha Sorane bij haar nek.
‘Wil jij je doodzieke meesteres hier ter plaatse zien sterven, amazone,’ klinkt de stem van Phicha.
De amazone kijkt de koningin verrast aan. Die heeft haar energiezwaard op de borst van de roodharige gericht. Nirasé twijfelt. Opgegeven of vechten.
‘Je wapen neer of ik dood Sorane.’
Nirasé schrikt van de harde stem van Phicha en deactiveert haar energiezwaard voor ze het op de vloer laat vallen. Dan grijpen de lijfwachten haar vast en brengen haar tot bij hun meesteres. Phicha ontdoet Nirasé van haar hypsoon en terwijl de kledij van de amazone in het niets verdwijnt, kijkt de koningin naar het ijsgroene Pentagon. 
‘Hoe is je naam, amazone?’
‘Nirasé, verraadster van je eigen volk,’ roept de amazone Phicha toe.
‘Je bent moedig en trouw, dat moet ik je toegeven, schatje. Spijtig dat je mij niet kan dienen, want je lijkt me een pittige dame,’ zegt Phicha met lichte spot.
Ze schrikt echter als het Pentagon plots uit haar hand verdwijnt.
‘Zo dat ding is ook weer zoals de anderen verdwenen.’
Dan kijkt ze naar Sorane en grijnst:
‘Spijt dat je het niet gehaald hebt, Sorane. Mij niet. Breng die hier weer naar haar cel en geeft haar maar een Yomon voor de lagere klassen,’ beveelt Phicha.
Terwijl enkele lijfwachten Sorane wegslepen, kijkt de koningin naar Nirasé.
‘Ik moet zeggen dat je moed hebt, amazone. Alleen dien je de verkeerde kant. Zweer trouw aan de verhevene en ik zal een goed woordje voor jou doen bij onze meesteres.’
‘Ik dien de verhevene, Phicha. Maar niet die valse Jakira kloon.’
Phicha grijnst Nirasé toe.
‘Jij moet het weten, meid. Het is jouw leven en jouw lot.’
Dan concentreert ze zich. Nirasé krimpt dadelijk in elkaar van de pijn, die enkele minuten aanhoudt. Phicha merkt de blik van Nirasé, die haar vertrokken van de pijn aankijkt, op en glimlacht.
‘Goed zo, amazone laat je haat de vrije teugel. Ik wil dat je me haat, hoe meer, hoe liever. Tot er geen weg meer terug is.’
Maar Nirasé concentreert zich en Phicha voelt dat haar haat afneemt. Grijzend trekt ze haar schouders op en beveelt:
‘Sluit haar bij de anderen op. Misschien komt ze in de mijnen wel tot inkeer.’
Als ze zich omdraait kijkt ze niet meer naar Nirasé om. 
Op dat moment land een zwever achter het paleis. De inzittenden zien moeten machteloos toekijken hoe de lijfwachten Nirasé die verschillende klappen gekregen heeft naar buiten brengen. Gino schrikt ervan.
‘We moeten mijn vrou…. helpen, zus?’

Haar broer???? >Weet ze dat al??????
Xxxxxxxxxxxoooooooooooooo

‘Ik weet niet hoe je hier komt, broer. Maar wij zijn maar met twee en Phicha heeft een heel leger. Om Nirasé te bevrijden moeten we zeer voorzichtig te werk gaan.
‘En Sorane?’
‘Eerst Nirasé? Zij zal wel weten hoe we tot bij Sorane raken.’
Dan verlaat ze het toestel. Even oriënteert ze zich en volgt de bewakers met hun gevangene. Ze merkt niet dat Gino zijn uiterlijk in een Volkor verandert heeft en haar volgt. Lotte aarzelt even voor ze de lift naar de diepte instapt, zoals de groep die ze volgt deed.
Langzaam zweeft ze naar beneden. Op haar beurt wordt ze door Gino gevolgd. Als ze de zestien verdieping nadert zweeft ze naar de uitgang toe. Onder haar gaat de lift nog zeker twintig verdiepingen lager. Maar hier stapten de bewakers met hun gevangene uit.
Op haar hoede volgt de amazone hen tot ze in een lange halfduistere gang komen. Maar hier kan ze hen niet volgen, want ze hebben de toegang achter hen afgesloten.
‘Ik moet me ergens diep onder het paleis bevinden,’ denkt ze ontmoedigd.
Als ze zich omkeert ziet ze zes Volkors voor haar staan.
‘Wil je daar naar binnen, amazone?’
‘Ik ben…’
‘Leugens gaan je niet helpen, vrouwtje. We zullen je dadelijk bij Hera  Phicha brengen en dan kan je haar je verhaaltje vertellen. Als ze je gelooft, wordt je misschien haar Volkor dienares, of je komt in de diepste mijnen terecht.’
‘Nee, ik…’
‘Bindt haar.’
Een van de Volkors stapt naar voor en grijpt naar zijn riem waar twee paar boeien aan bevestigd zijn. Maar in plaats van een van hen te grijpen, grijpt hij naar een cilinder die hij op zijn rug hangen heeft. Twee van de vier Volkors zakken in elkaar, terwijl hun hoofd over de vloer tot voor de voeten van Lotte rollen. De drie anderen, grijpen hun wapens, maar de man met het energiezwaard, schiet dadelijk met het wapen in zijn linkerhand. Hij raakt de middelste van de drie in de borst. De twee anderen springen echter opzij, waardoor zijn volgende schot mist.

Nu weet Lotte pas dat ze een helper heeft???
xxxxxxxxxxxxxxoooooooooooooooo

Lotte heeft Anya haar cilinder laten vormen en stort zich op diegene die het dichts bij haar is. Nu pas merkt ze dat er zeven Volkors zijn, Een van hen vecht aan haar zijde, hij vecht tegen twee tegenstanders. Ze moet hem bewonderen, want hij vecht als de beste.
‘Waarom helpt hij mij?’ vraagt ze zich af, terwijl ze onder een slag door duikt.
Juist als zij de Volkor voor haar zwaar verwond, ziet ze een van de tegenstanders van haar helper neerstorten. De anderen haalt echter uit zijn zwaard raast op de rug van haar helper toe. Snel zwaait ze met haar arm en werpt haar zwaard. Op dat moment bukt haar helper zicht, terwijl hij zich omdraait. Zijn zwaard snijdt echter door het lichaam van de Volkor achter hem. De man slaakt een kreet, als hij op hetzelfde moment door de cilinder van Lotte tegen de borst geraakt wordt. Maar dat voelt hij al niet meer, want hij zijn boven lichaam kiept achterover, terwijl zijn onderlichaam nog even blijft staan, maar dan naar voor valt. Lotte en haar helper kijken er heel even naar. Dan haast ze zich naar de deur toe en kijkt door het venster op ooghoogte.
‘Kon ik ze maar open krijgen?’ fluistert ze. 
In de verte ziet ze de bewakers uit een cel aan de rechterkant komen. 
‘Niet bij die roodkop, Krivo,’ zegt een van de bewakers.
Dan sleuren de anderen Nirasé weer naar buiten. Even merkt Lotte de blik van Nirasé nog op. Dan wankelt ze de tegenover liggende cel binnen.
‘Hier zit ze even goed,’ zegt een bewaker en geeft de amazone een duw.
Dan vliegt Nirasé de cel in, terwijl de deur achter haar in het slot getrokken wordt. Als de amazone zich opricht kan ze vanuit haar cel Sorane op haar bed zien liggen. Weer komt de twijfel boven. Is zij wel de verhevene die ze wil dienen? Of iemand die hoopt dat ze het zou zijn.
Intussen schrikt Lotte als ze merkt dat de bewakers haar opmerken.
‘Wat doe jij hier?’
‘Ik heb haar gearresteerd,’ zegt haar helper, die met getrokken wapen achter haar op de voorgrond treedt.
‘Moet die ook in een cel?’
‘Ja, maar later. Ik moet haar eerst naar Hera Phicha brengen.’
‘Haast je dan maar? Exon hier, gaat met je mee. Twee getrainde Volkors zijn beter dan jij alleen.
De Volkor achter Lotte kan niet weigeren en beide brengen Lotte naar de uitgang van het cellencomplex. Maar als Exon de toegangsdeur laat openschuiven, wordt hij door een energiestraal getroffen en zakt in elkaar. Lotte en haar helper slepen hem snel in een vertrek dat voor ondervragingen gebruikt wordt. Even kijkt Lotte haar helper in de ogen, die nu niet zwart meer zijn. Iets in die blik komt haar bekent voor. Maar dan geeft de man een teken, waarna Lotte knikt dat ze het begrepen heeft. Gevolgd door haar helper haast ze zich weg. Maar als ze de zwever instapt ziet ze haar broer nergens.
‘Gino, waar ben je?’
‘Ik hielp je, Lotte.’
Verschrikt kijkt de amazone om en staart haar helper aan. Zijn zwarte ogen staren haar aan..
Snel legt ze haar hand op haar wapen.

• Uncategorized