‘Sorane Nador, de huurmoordenares. Heeft iemand je de opdracht gegeven om mij… Denk je werkelijk dat je mij kan doden, zoals je andere slachtoffers.’ fluistert de koningin verachtelijk, terwijl ze haar zwaard vastgrijpt.
Ook de twee mannen grijpen naar hun wapen, maar trekken het niet. Kriva en Lotte hebben hun wapen getrokken en richten het op de mannen.
‘Wapen weg, Kriva. En jij ook Lotte.’
Even kijken beide naar de roodharige. Dan zegt Lotte:
‘Sorry, Sorane.’
De twee steken dadelijk hun wapen weg. Dan kijkt Sorane naar het publiek en merkt al snel diegene op, van wie ze de gedachte opgevangen heeft. Dan geeft Anya een bevel om een overbrengersveld te openen. Een minuut later stapt Anaya uit de boog en blijft verschrikt voor haar staan.
‘Wie heeft jou de toestemming gegeven om hierop te dagen?’
Anaya slikt en kijkt verbaasd om zich heen. Ze durft Sorane niet aan te kijken.’
‘Komt er nog wat van? Leg uit, Anaya.’
Anaya werpt even een blik op haar zus, maar die kijkt haar verbaasd aan.
‘I...ik bestudeer al jaren de amazone, Sorane. Maar dat was telkens in boeken en video’s, maar hier kreeg ik hier de kans om mij onder hen te begeven.’
‘En dat doe je dan zonder mijn toestemming, Anaya.’
‘Het spijt me, Sorane.’
Maar Sorane kijkt haar niet aan. Ze merkt haar vrienden op die de tribune verlaten hebben en dichtbij komen.
‘Erine, neem je zus mee. Jij bent er verantwoordelijk voor dat Anaya onze toegewezen vertrekken niet verlaat.’
Aarzelend knikt Erine, terwijl haar zus met gebogen hoofd op haar toestapt.
‘Mag ik hen vergezellen, Sorane?’ vraagt Seana.
De roodharige knikt even snel en wend zich dan weer tot de koningin.
‘Ik noem mij nu bij mijn echte naam, Sorane Cobanon.’
‘Dat blijft mij eender, als je gezonden bent om mij te doden, dan kom je hier niet levend weg. En je vrienden wacht een vreselijk lot. En als die ongehoorzame Anaya daar ook toe behoort, mag ze hetzelfde verwachten.’
‘Niemand heeft mij gezonden, Elnaki. Ik en mijn vrienden zijn hier uit vrije wil. En Anaya zal ik zelf wel op haar plaats zetten.’
‘Dat zal wel, Sorane.’
‘Waarom zou ik je uitdagen tot een tweegevecht, als ik je ook gewoon kan neerschieten? En niemand zou weten wie het gedaan had.’
Even kijkt Elnaki de roodharige verbaasd aan.
Ze kent de reputatie van Sorane Nador. Maar van deze Sorane heeft ze geen gegevens.
‘Mijn komst heeft een ander doel. Om dit doel te bereiken heb ik je hulp nodig.’
‘Mijn hulp.’
Sorane richt haar blik op de twee mannen.
‘Laat ons alleen,’ zegt ze bevelend.
De twee werpen dadelijk een blik op de koningin die even besluiteloos naar Sorane staart.
‘Koningin Elnaki, Je twee lijfwachten zijn toch niet snel genoeg om te voorkomen dat ik je zou kunnen doden, als dat mijn doel zou zijn. Wat ik te zeggen heb, is allen voor u bestemd,’ zegt Sorane, terwijl ze haar schouderriem en zwaard aan een van de mannen geeft. 
Ook haar holster en vuurwapen geeft ze aan deze man. 
‘Jullie ook, vrienden.’
Deno, Jouna en Aenon willen Sorane’s voorbeeld volgen, maar Elnaki zegt:
‘Laat ze, Sorane. Ze mogen hun wapens houden. Maar als een van hen het ook maar waagt te trekken, dan komt geen van die zes levend van het plein. En jij zult voor het amazone gerecht verschijnen.’
‘Geef jullie wapens maar af, vrienden. Dat is veiliger,’ zegt Sorane met een vreemde glimlach.
Deno glimlacht terug en gespt als eerste zijn wapens los.
Beide mannen nemen hen verbaasd aan. De twee staan daar even later met hun handen vol.
‘Denk je werkelijk dat je twee lijfwachten nu nog snel genoeg zouden zijn, Elnaki. Ze lijken mij hun handen vol te hebben.’
Elnaki kijkt de glimlachende roodharige met gefronst voorhoofd aan, terwijl ze beseft dat ze gelijk heeft. Even speelt ze met de gedachte om haar eigen wapen te trekken.
‘Laat maar, Koningin. Je hebt je wapen niet nodig. Wij komen in vriendschap.’
Elnaki kijkt Sorane in de ogen en zegt dan:
‘Kom.’
Sorane volgt de koningin naar de rand van het plein. Iedereen blijft verrast op het plein staan, terwijl de koningin en haar uitdaagster in een klein gebouw verdwijnen. Als Elnaki zich tot Sorane wendt, ziet ze dat de roodharige haar glimlachend aankijkt. De koningin is echter nog steeds op haar hoede.
‘Sorane Nador is echt dood, Elnaki. Op Enuron was dat nieuws al overal te zien. Ze dachten zelfs dat ze dubbelgangster had, omdat ik na haar dood in de gevangenis belandde.’
‘Wat?’
‘Misschien herken je mij in mijn oude gedaante.’
De koningin staart de blondine verschrikt aan.
‘Nee, dat kan niet. Ben jij dat monster van Jakira?’ roept Elnaki uit, terwijl ze haar amazonezwaard activeert.
Sorane kijkt haar verbaasd aan.
‘O, dat was ik vergeten. Je kent die kloon van mij al.’
‘Die kloon, wat bedoel je?’
‘Die Jakira, die nu op Enuron haar macht probeert te vestigen, is een kloon van mijn oude lichaam.’
‘Hoe… Vele amazones dachten allemaal dat de verhevene naar de zwarte macht was overgelopen.’
‘Nee, dat is niet zo. Ik ben nog dezelfde, als op het moment, vele duizenden jaren geleden, dat ik de amazonezwaarden aan de elf uitverkorenen schonk,’ zegt blondine, terwijl ze weer in Sorane verandert.
‘Jij, Sorane. De verhevene?’
‘Vroeger noemde men mij ook de schenkster der zwaarden, Elnaki. Maar ik heb nooit van die titel of die van de verhevene gehouden.’
Elnaki weet niet wat te zeggen. Voor haar staat de legendarische Jakira al ziet ze er anders uit. En ze wilde mij verslaan om koningin van haar stam te worden. Had ze wel een kans tegen haar? Toch twijfelt ze. Vele goden kunnen van gedaante veranderen, misschien is deze Sorane wel een van hen. En of ze de verhevene zou kunnen zijn, ook daaraan twijfelt ze plots. Ze schrikt op uit haar gedachten, als Sorane zegt:
‘Iedereen heeft een kans, Elnaki. Zelfs al is ze klein. Maar ik wil niet meer tegen je vechten.’
‘Wat? En je uitdaging dan? Als je niet vecht, zal ik je tot slavernij moeten veroordelen.’
‘Dat zal je niet, Elnaki. Je uitdagen leek me de snelste manier om je te spreken te krijgen. Zou ik anders, als gewone amazone zo snel tot bij u geraakt zijn.’
‘Niet vandaag, dat klopt Sorane. Maar over twee weken, zou je die kans ook wel gehad hebben. Ik hou elke maand een zitting waarbij iedereen met mij, of een van mijn naaste medewerkers, een gesprek kan voeren als hij of zij het wil.’
‘Dat wist ik niet, Elnaki, maar het zou ook niet veel veranderd hebben, mijn opdracht is zeer dringend.’
‘Je opdracht.’
‘Ja, mijn weg leidt naar de planeet Yharven.’
‘Yharven. Dat is zo goed als onmogelijk, Sorane. Die planeet ligt diep in het Amazonegebied en op het moment heerst er een onrustige atmosfeer in het rijk. Mijn kleine stam is echter samen met drie andere afgezonderd geraakt, omdat wij diegene jij de Jakira kloon noemt, niet meer als de echte verhevene aanvaarden. De zeven andere stammen hebben alle contact met ons verbroken.’
‘Daar vinden we wel een oplossing voor, Elnaki. De zwaarden gehoorzamen mij nog steeds.’
‘Misschien, maar of dat zal helpen.’
‘Zend een uitnodiging naar koningin Tovera, Renaé en Teava. Ik wil hen spreken.’
‘Hoe weet u wie…’
‘Telepathie, koningin.’ 
‘Ben jij een telepate?’
‘Ja, Elnaki. Geven ze jullie soms geen geschiedenislessen meer? Je zou moeten weten wat ik allemaal kan doen.’
‘Misschien, als je de verhevene zou zijn, zoals je beweert. Maar ik twijfel nog steeds of dat zo is.’
‘Ik zal je wel weten te overtuigen, Elnaki. Maar de tijd dringt. We kunnen nu maar beter gaan. Nirasé maakt zich ongerust. Ze voelt zich een beetje schuldig, omdat ze mij hier gebracht heeft.’
Als beiden weer het plein opstappen, kijkt iedereen hen afwachtend aan.
‘Amazones, Sorane Cobanon heeft haar uitdaging ingetrokken. Ik heb toegestemd om de uitdaging van Sorane nietig te verklaren. Sorane krijgt met haar vrienden een verblijf toegewezen, tot de koninginnen Renaé, Teava en Tovera aangekomen zijn. Dan zullen wij samen beslissen wat er met haar moet gebeuren.’
Even is het doodstil op het plein. 
De meesten kijkt de koningin verbaasd en kwaad aan. Dat kan ze niet maken. Sorane heeft zich met haar vijf volgelingen voor amazones uitgegeven. Ze moeten volgens de wetten gestraft worden. Maar de koningin lijkt niet van plan om de amazonewetten dadelijk uit te voeren.
Elnaki, die de stemming onder haar stamgenoten gemerkt heeft, zegt plots:
‘Onze regels geleden voor iedereen, amazones. Maar Sorane heeft mij enkele belangrijke dingen laten weten. Daarom wil ik dat de andere koninginnen deelnemen aan de beslissing over Sorane en haar vrienden.’
Sorane glimlacht haar toe, want zij begrijpt dadelijk wat de koningin van plan is. Tijd winnen, want anders zou haar positie als koningin weleens in gevaar kunnen komen. 
‘Nee!’ zegt Jona op dat moment.
Elnaki kijkt haar verschrikt aan.
‘Sorane heeft je uitgedaagd, dus iedereen verwacht dat je een straf uitspreekt voor die zware misdaad. Of ik moet je voor de Nidan uitdagen, Elnaki.’
De koningin twijfelt. Ze voelt zich plots in het nauw gedreven.
‘Jona, besef je wel wat je doet?’
‘Dat doe ik, Sorane. Zij moet jou een zware straf opleggen of er moet een nieuwe koningin gekozen worden.’
‘Tenzij Koningin Elnaki je uitdaging aanneemt, Jona. En mij als haar kampioen verkiest. Als ik win kan ze mij niet meer veroordelen.’
‘Je vergeet een ding, Sorane. Ik zal je doden.’
‘Dat kan je proberen Jona. Maar jij vergeet ook wat je wacht als je verliest.’
‘Dan is de eer van mijn famillie bewaart, want ik ben in de strijd gevallen.’
‘Je vergeet dat ik geen amazone ben, Jona. Ik dood alleen als het niet anders kan.’
‘Het zij zo. Ik verkies Sorane als mijn strijdster in de Nidan,’ zegt Elnaki, die nu ook begrepen heeft wat Sorane wil.
‘Ik kies, speer en schild als wapen,’ zegt Jona en grijpt haar wapens.
Kriva geeft haar speer en schild aan Sorane.
‘Dood haar alstublieft niet, Sorane.’
‘Daar moet je niet voor vrezen, Kriva.’
Als Kriva achteruit stapt valt Jona plots aan. Ze raakt Sorane, die niet snel genoeg reageerde aan de zijde. De volgende stoot vangt Sorane met haar schild op. Maar de harde slag drijft haar achteruit.
 Als Jona weer uithaalt, duikt Sorane onder de slag door en steekt zelf toe. De punt van haar wapen raakt heel even de rechterdij van Jona, die achteruit wijkt. Ze is wel verbaasd, dat Sorane zo miste. Ze vreesde heel even dat de speer haar dij zou doorboren.
Heel even kijkt ze de roodharige aan. Maar die blijft op een afstand. Dan valt Jona weer aan en nu vangt Sorane elke slag tijdig ofwel met haar speer ofwel met haar schild op. Plots schrikt ze als de speer van haar tegenstandster weer op haar toeschiet. Ze reageert echter veel te laat. De punt raakt heel even haar linkerschouder en laat een kleine licht bloedende snede achter.
Als Sorane haar speer terugtrek, haalt Jona uit en zou minstens de hals van Sorane geraakt moeten hebben, maar haar tegenstandster dook weer tijdig weg en nu wijkt Jona achteruit, met ook een licht bloedende kleine wonde aan haar rechterschouder. Even kijkt ze ernaar en ze zou durven zweren dat de wonde juist even lang is als die op haar linker en zelfs op dezelfde plaats. Maar ze schudt haar hoofd. Dat kan niemand, ook Sorane niet. 
Even twijfelt ze wel, maar dan duikt ze weer naar voor en slaat met haar schild het wapen van Sorane opzij, maar tot haar verbazing schiet haar speer onder het schild van haar tegenstandster door. Maar voor de punt het lichaam van Sorane kan raken, stoot die haar schild naar beneden en raakt de speer. Door de slag wordt het wapen uit de hand van de amazone gerukt. 
Dan pas beseft ze dat de speer van Sorane een boog maakte en een kleine wonde op haar linkerdij trok. Dan grijpt ze het zwaard dat ze in een schede op haar rug draagt. Maar Sorane heft haar speer en werpt die de hoogte in. 
Intussen is de speer op het hoogste punt van zijn baan gekomen en raast weer naar beneden. Jona die vreest dat de speer naar haar toekomt, doet snel een paar stappen achteruit. Maar de speer is niet voor haar bedoelt. Vlak voor ze op de stenen te pletter slaat, grijpt Sorane ze vast, draait om haar as, terwijl ze de speer richt. Jona schrikt als ze merkt dat de speer naar de Koningin en enkele lijfwachten toe raast.
‘In naam dan de verhevene. Dood aan de verraadster,’ roept een van de mannelijke lijfwachten uit en trekt een vuurwapen.
Als hij het op de koningin wil richten, botst de speer tegen zijn rechterschouder. Door de impact wankelt hij, terwijl zijn wapen uit zijn hand valt, achteruit. Iedereen staart hem verbaasd aan. Twee andere lijfwachten grijpen hem vast. Dan pas ziet Jona de punt van de speer op drie meter van haar over de stenen rollend tot stilstand komen. Met een verbaasde blik kijkt ze naar haar tegenstandster.
‘Zoals ik zei Jona, dood ik alleen als het niet anderen kan,’ hoort ze Sorane zeggen, terwijl ze haar schild op de stenen werpt.
Jona weet niet wat te doen.
‘Jij hoort niet bij die moordenaar, Jona. Jij wilde de eer van je famillie en ook van de koningin redden. De Nidan is beëindigd of wil je nog meer van die kleine wondjes.’
Even weet Jona niet wat te zeggen, maar dan schudt ze haar hoofd en steekt haar wapen weer in de schede.
‘Ik zie van de Nidan af, Koningin Elnaki.’
‘De Nidan eist een dode, Jona. Dat weet je. Alleen als overwinnaar of als verliezer kan je je eer behouden. Dat weet je.’
‘Jona wilde jouw eer verdedigen, door mij uit te dagen, Elnaki. In mijn ogen is ze een echte trouwe amazone en jij hebt haar aan mij toegewezen. Dus ik ben diegene die over straf of geen straf beslis.’
‘Toch zal je de dag vervloeken, Elnaki,’ roept de moordenaar uit.
‘Wat bedoel je, Kruzan?’
‘Als je dat weet, zal het te laat zijn.’
Sorane scant de man snel en schrikt even. Ook enkele andere amazones spelen met de gedachte spelen om Elnaki die al meer dan dertig jaar hun koningin is af te zetten. Maar er zijn er bij die nog meer willen. Ze willen de elitegroep van Elnaki uitschakelen en vandaag zien ze hun kans.
Dankzij het gevecht op het plein en de lange uitputtende dans, is de kern van die lijfwacht uitgeschakeld. De twee zwaargewonde amazones werden op weg naar het hospitaal al afgemaakt. En nu hebben ze zeven anderen, die twee gewonden bij zich hebben omsingeld. Dan kijkt ze Lotte aan.
‘Wat zou jij doen als je tegenstandster van daarstraks in gevaar was, Lotte.’
Verbaasd kijkt de amazone Sorane.
‘Moet je dat vragen, Sorane? Minra is een amazone. Als ze in gevaar zou zijn dan zou ik naast haar strijden ook al zou het mijn dood zijn.
’Waarom vraag je dat? Is er iets?’
‘Elnaki heeft vijanden, Lotte. Vandaag zien die hun kans.’
‘Verdomme. Minra en de anderen zijn verzwakt. Je hebt gelijk dit is hun kans, die ze nooit meer zullen krijgen. Als Minra sterft, dan zal dat een klap zijn voor Elnaki. Ze is meer dan haar beste vriendin.’
‘Dan gaan we met de amazones van jouw groep die nog kunnen vechten. En jij Jona. Vecht je aan mijn zijde?’
Even slikt Jona en kijkt hulpeloos naar Kriva, die knikt.
‘Als u mij wil, dan sta ik aan uw zijde, Sorane.’
‘Jij, Kriva en Lotte? Zijn er nog anderen?’
Lotte knikt en geeft een teken. Nirasé is verbaasd als acht amazones van Lotte’s groep hen naderen. Dan schrikt ze als Sorane, Jona, Lotte, Kriva plots door een blauw veld omgeven wordt. Dan zijn ze alle vier verdwenen. 
Nirasé wil alarm slaan, maar dan verdwijnen de acht amazones ook in een blauw veld. Snel legt ze haar hand op haar wapen, maar dan voelt ze de hand van Deno op haar schouder.
‘Er is geen gevaar voor ons of de koningin. Toch niet in deze omgeving,’ hoort ze hem zeggen.
Met een ruk duwt ze de hand van haar schouder.
‘Raak me ni….,’ zegt ze woedend, maar dan kijkt ze in zijn ogen, ‘Het spijt me.. Ik ben een amazone. En vreemde man heeft het recht niet om een vrouw zomaar aan te raken.’
‘Het is niets, Nirasé. Ik zal het wel leren als ik lang genoeg hier blijf.’
Even glimlacht Nirasé en vraagt dan:
‘Waar is Sorane naartoe?’
‘Minra en haar medestrijders zijn omsingeld en hebben hulp nodig.’
‘Wat zeg je???  Minra omsingeld. Waa…. Willen ze Minra en haar groep doden?’
‘Dat is de opdracht van hun aanvallers, Nirasé.’
‘Elnaki. Nee, dat mag niet gebeuren. We moeten alarm slaan.’
‘Niet nodig, Nirasé. Als het nodig zou geweest zijn, zou Sorane ons meegenomen hebben.’
‘Misschien. Maar toch,’ zegt Nirasé en haast zich naar een van de lijfwachten toe. 
‘Breng de koningin op de hoogte. Minra is in gevaar.’
De amazone knikt en wendt zich om. Als Nirasé zich omdraait, trekt de amazone echter haar wapen en keert zich om.
‘Nirasé, opzij!!!’ roept Seana.
De amazone reageert dadelijk, maar krijgt toch een schampschot aan haar zijde. Als ze zich omdraait ziet ze een amazone neerstorten, terwijl een energiewapen uit haar levenloze hand valt. Dan merkt ze een zwarte band op die vrouwelijke lijfwacht om haar arm heeft. Als ze om zich heen kijkt ziet ze er nog drie liggen, terwijl nog een lijfwacht neerstort. Getroffen door twee schoten van twee andere lijfwachten. Dan merkt ze Anaya op die een wapen op een amazone met een zwarte band gericht houdt. Ook Erine houdt het hare op de amazone gericht. Die laat haar wapen vallen en sist:
‘Jullie komen te laat. De groep van Minra zal op het moment al als gevangenen aan boord van het schip van de verhevene gebracht worden.’
Intussen is Sorane gevolgd door de acht verbaasd kijkende amazones gematerialiseerd op de plaats waar Minra en haar amazones in een hinderlaag beland zijn. Twee vrouwen liggen roerloos op de stenen. Minra schrikt als ze hen opmerkt, maar dan wordt Sorane door verschillende schoten doorboord. Alleen lijken die haar niet te deren.
‘We hebben hulp, vriendin’, zegt Minra en opent opnieuw het vuur op de aanvallers. 
Maar Sorane dematerialiseert voor hun ogen.
Tussen de grootste groep aanvallers materialiseert ze. De helft is al uitgeschakeld voor ze kunnen reageren. Een aantal vlucht weg van deze genadeloze furie. Maar de anderen proberen stand te houden.
‘Dood haar dan eindelijk. Ze is maar alleen.’
Intussen is Lotte ook in gevecht gewikkeld met aanvallende amazones, maar hun omsingeling is gebroken. Zij beseffen dat ze de overhand aan het verliezen zijn. Enkelen trekken zich al langzaam terug.
Plots deactiveert Sorane haar wapen en zegt luid:
‘Stop. Laat de wapens zakken.’
Nog vechten ze verder en drijven de groep van Minra verder een verder in het nauw. Sorane vormt snel een vuurbal in haar hand en die raast op Mordane af. Die amazone schrikt hevig die vuurbal vlak voor haar gezicht rakelings voorbijraast.
‘De volgend is raak, Mordane. Dus je kan me beter niet woedend maken. Ik vraag nogmaals laat je wapens zakken.’
Mordane staart Sorane in de ogen, merkt dat ze nu twee vuurballen in haar linker- en rechterhand vormt.
‘Wapens neer,’ beveelt ze.
De aanvallende amazones kijken verrast op en zien hun leidster naar de vreemde roodharige toestappen. Op een twee meter voor Sorane, die de vuurballen liet uitdoven, blijft ze staan en kijkt Sorane recht in de ogen.
‘En wie denk jij dat je bent, roodkop? Je hebt hier geen bevelen te geven en denk maar niet dat ik angst heb en je kunstmatige vuurballen.’
Sorane glimlacht en vormt een nieuwe vuurbal ik haar rechterhand. Mordane doet een stap achteruit als ze de hitte voelt, dat de roodgele bal uitstraalt.
‘Weet je wat er van je gezicht overgebleven zou zijn als die vuurbal van daareven je geraakt zou hebben.’
Mordane knikt lichtjes, maar ze staart met angstige ogen naar de vuurbal in de hand van Sorane. Dan ziet ze hem langzaam kleiner worden tot hij helemaal verdwenen is.
‘Waarom vallen jullie de groep van Minra aan?’
‘Ze zijn verraadsters. Daarom poogden we hen te doden. Alleen zo kunnen Elnaki treffen.’
‘En dat gaat echter niet door, Mordane. Als het moet zet ik al je amazones in vuur en vlam. En je mag er zeker van zijn dat jij, nadat er van hen alleen maar as over is, hen zult volgen.’
Even slikt Mordane.
‘Jij bent de duivel zelve, roodkop.’
‘Nee, jij bent het die wil doden. Ik niet.’
‘Onze wapens blijven in onze handen, roodkop.’
‘Een vraag nog, Mordane voor je deze duivelin uitdaagt. Over welke verraadsters heb je het?’
Even staart Mordane Sorane aan en zegt dan:
‘Elnaki. Zij en drie andere koninginnen hebben de verhevene verraden.’
‘Dat hebben de koninginnen niet, Mordane. Maar jullie vechten voor een valse godin.’
‘Jakira is de verhevene en een van onze hoogste goden.’
Sorane kijkt de amazone en enkele van haar medestaanders aan.
‘We weten dat we niet meer kunnen ontkomen en op genade kunnen we niet rekenen. Er rest ons maar een mogelijkheid meer en dat is vechten tot de dood, Sorane. We zijn met veel meer dan jij. Voor jou vuurballen ons allemaal tot as verbrand hebben zullen enkelen van ons Minra gedood hebben.’
‘En denk je werkelijk dat je amazonestrijders, zowel vrouwen en mannen, allemaal dat bevel zullen opvolgen.’
‘Ja, dat zullen ze allen.’
‘Mogelijk, maar toch denk ik dat ze niet aleemaal zonder aarzelen zullen gehoorzamen.’
Mordane grijnst.
‘We hebben een eed afgelegd, Sorane. Alleen als we slagen dan zullen we tot het paradijs toegelaten worden.’
‘Er is nog een andere weg, Amazones. De wapens neerleggen.’
‘Dan worden we terechtgesteld en dat brengt oneer over onze families. En dan kunnen alleen hopen dat de verhevene ons genade zal willen verlenen.’
‘Lotte, Kom. En jij ook Minra.’ zegt Sorane.
De amazone knikt naar Minra en beiden voegen zich bij Sorane.
‘Lotte is mijn medestrijdster, Mordane. Minra zal het misschien worden. En ik geef jullie allen de kans om het te worden.’
Nadenkend kijkt Mordane Sorane en beide anderen aan. Dan merkt ze de groep van Minra achter de drie komt staan. En ook de groep van Kriva en Jona, die allen energiezwaarden dragen.
 ‘Jij bent zelfs geen echte Amazone, Sorane? Als we erin slagen om Elnaki te doden, dan zou dat jou helpen, want jij en je volgelingen zullen tot de mijnen veroordeeld worden.’
‘Niemand zal mij veroordelen, Mordane.’
‘Als Elnaki het niet doet, dan is ze koningin af. En de nieuwe koningin zal de ware verhevene dienen.’
‘Het zwaard bepaalt wie de koningin is, Mordane. En die zal zoals volgens de regels van de verhevene uit vijf kandidaten gekozen worden.’
‘Dat is juist en ik zal een van die kandidaten zijn, Sorane. En ik ben door Hera Jakira verkozen om het te worden.’
‘Als je dat door die blonde Jakira beloofd is, moet je toch beseffen dat ze een bedriegster is, Mordane.’
‘Een bedriegster, Sorane. Voor die woorden zal ze je zwaar straffen.’
‘Dat mag ze proberen, Mordane. Alleen is ze niet alwetend. Ze zal nooit weten dat je opdracht mislukt is.’
‘En ga jij daarvoor zorgen?’
‘Dat zal ik. Geen enkel signaal met bestemming Enuroon zal deze planeet verlaten. Mijn mensen zorgen daarvoor.’
‘Jou mensen? Die daar.’
‘Nee, die niet. Maar wel diegene die zich aan boord van mijn schip bevinden.’
‘Dan ben jij onze voornaamste tegenstandster.’
‘Zo kun je het bekijken, Mordane.’
‘En wie mag jij dan wel zijn, vrouwe,’ merkt een van Mordane’s amazones op.
‘Nicha, ooit was ik blond. Maar zelfs ik kon gedood worden. Alleen geef ik de strijd om de witte weg nooit op, zelfs al zie ik er nu als een roodharige uit.’
Doodstil is het als iedereen met zijn gedachten naar de roodharige staart. Zelfs Minra. Lotte glimlacht even, want zij weet wie Sorane is.
Sorane merkt hier niets van. Ze kijkt Mordane recht in de ogen.
‘Bedriegster. Dood ze allen.’ roept ze uit.
Verschillende amazones heffen hun wapens en stappen dreigend naderbij.
‘Mordane, jij die mij een paar minuten geleden een duivelin noemde. Weet jij hoe die duivelin er in haar werkelijke gedaante uitziet?’
Mordane wijkt verschrikt achteruit als Sorane steeds groter wordt en in een monster met zwarte huid verandert.  Een Droak.
‘Enkele klappen en een jullie liggen allen met gebroken botten op de grond. Wil je dat, amazone? En vergeet niet dat jullie wapens mij niet deren,’ klinkt de zware stem van de Droak.
Mordane trilt van angst maar laat haar wapen niet los.
‘Duivelin of niet. Enkele zullen slagen, waardoor we allen vergeven worden.’
Plots wendt de droak zijn blik naar een amazone, die niet achteruit geweken is, maar zelfs een stap naar haar toe gedaan heeft. Haar wapen heeft ze echter in de schede op haar rug hangen. Ook haar vuurwapen steekt in het holster op haar linker dij. Langzaam krimpt de zwarte gedaante tot alleen Sorane nog voor de amazone staat. 
Tot haar verbazing zegt die:
‘Wij heffen onze wapens niet tegen de verhevene.’
Mordane kijkt de amazone die haar rechterhand is verschrikt aan. Ze ziet haar zelfs boor de roodharige knielen.
‘Nischa wat doe je?’
‘Ik heb haar gescand, Mordane. Sorane is diegene die de amazones de zwaarden schonk. Die blonde Jakira kan dat niet zijn.’
‘Gescand, Nischa. Dan ben jij een van die verachtelijke onreinen. En ik duldde je aan mijn zijde en je werd mijn….’
‘Dit is wie ik altijd geweest ben, Mordane. Maar ik ben nog steeds van jou, tenzij je mij nu afwijst,’ zegt Nischa terwijl ze opstaat.
‘Van mij, zeg je en toch verraad je mij,’ roept de amazone van woede en slaat toe.
Nischa wordt hard geraakt aan haar hoofd en zakt wankelend in elkaar. Mordane grijpt naar haar wapen en richt het op de vrouw die de hare was en vuurt dadelijk.
De straal gaat doorheen de borst van Nischa. Mordane beseft dat ze in haar woede Nischa gedood heeft en staart ontstelt naar de dode. Aarzelend stapt ze op haar toe en knielt met tranen in de ogen naast de amazone. Maar dan schrikt ze. De dode wordt doorzichtig en lost op in het niets. Als ze verbaasd opkijkt, staart ze naar een levende Nischa.
‘Ik heb… je leeft? Hoe…??’
Dan hoort ze de roodharige zeggen:
‘Ik liet je zien wat er zou kunnen gebeuren door je woede uitbarsting, Mordane. Nischa verraad je echter niet. Ze is nog steeds diegene die ze altijd geweest is. Voor mij is iedereen gelijk, ook de espers, die jullie onreinen noemen.’
‘Vergeef me, Nischa. Ik ben nog steeds van jou, als het nodig is, vergezel ik jou naar Sector X.’
‘Niemand gaat naar Sector X. Ik heb dat nooit bevolen. Wie dat zelfs maar durft beweren, zal ik straffen.’
Mordane wendt haar hoofd naar Sorane en staart haar twijfelend aan. Dan stamelt ze, terwijl ze aanstalten maakt om te knielen:
‘Heeft Nischa gelijk? Bent u werkelijk, de verhevene? Hera, vergeef me.’
‘Waag het niet, amazone. Voor mij knielen is iets dat ik niet zal vergeven.’
‘Vind u ons werkelijk waardig om u te dien… om uw medestrijdster te worden?’
‘Zeker. Maar ik wil dat jullie kiezen nadat jullie allen met jullie families gepraat hebben. Wie wil kan je meenemen als jullie ermee instemmen.’
‘We zijn met meer dan vierhonderd, Hera?’
Minra en Lotte schrikken, want zonder Sorane hadden ze hier tegenover een overmacht staan. 
‘Jullie zijn het niet waard om amazones te zijn, Mordane,’ roept een amazone vol woede.
‘Woede haalt niets uit, Jenova,’ zegt Minra.
‘Je hebt gelijk, Kapitein. Ik hoop alleen dat ze zwaar gestraft worden voor hun misdaad. Elis en Jenne zijn dood.’
Even slikt Minra, dan knikt ze. 
‘Mordane, ik wacht op je antwoordt,’ zegt Sorane.
De vijandelijk amazone kijkt even naar haar naaste ondergeschikten.
‘Ik heb een beslissing genomen. Nischa heeft gelijk. Onze strijd is voorbij. Ik geef geen bevelen meer. Maar ik wil dat ieder van jullie zelf een beslissing over het voorstel van Sorane neemt.’
Haar amazones kijken haar verschrikt aan, Sommigen laten hun wapens zakken maar anderen niet. Dan stapt een amazone, gevolgd door twee mannen naar Mordane toe.
‘Ik volg je, zus. Zelfs als je keuze de dood is,’ zegt ze.
‘De dood, Kavoga. Ik kies voor het leven. En op jou wacht je famillie.’
‘Is zij wel diegene, die ze zegt te zijn?’
‘Kavoga, wil je even naar me toekomen?’ vraagt Sorane vriendelijk.
De amazone kijkt even naar Lotte en Minra, maar die reageren niet. Dus zet ze zich in beweging en wankelt langzaam op haar zus en Sorane toe. Mordane merkt dat haar zus wankelt en haar gezicht verkrampt van de pijn, terwijl ze stapt.
‘Je bent gewond, zusje.’
‘Een lege capsule maar, Mordane. Het is niet zo erg,’ antwoordt Kavoga met een van pijn vertrokken gezicht.
‘Een capsule die tegen een zenuw drukt is pijnlijk, Kavoga,’ zegt Sorane.
‘Ik ben een amazone, dus moet ik ook tegen pijn kunnen.’
Voor Sorane blijft ze staan en kijkt haar in de ogen. Haar gezicht vertrekt van de pijn, als haar linkerbeen naast haar andere neerzet. En plots voelt ze iets aan haar been en dan is de pijn weg. Ze voelt niets, ook niet als ze een stap opzij zet.
Met tranen in de ogen kijkt ze Sorane aan. In de hand van Sorane merkt ze plots een capsule op.
‘Wil je dit als aandenken aan deze dag, Kavoga?’
Aarzelend neemt ze de capsule die de roodharige haar aanreikt aan en kijkt er even naar.
‘Is dat die…. in mijn been..,’ fluistert ze vragend.
Ze ziet Sorane knikken en hoort haar zeggen:
‘Strijd aan mijn zijde, Kavoga. Meer vraag ik niet. Je zus heeft haar keuze al gemaakt. Zoals vele anderen wil ze een nieuwe weg inslaan.’ 
Heel even kijkt ze naar de uitgestoken hand van de vreemde vrouw. Dan neemt ze die aan. Als Sorane haar hand om de hare sluit, wil ze heel even haar hand terugtrekken. Maar dan voelt ze heel haar lichaam tintelen. Nog even aarzelt ze, maar dan drukt ze de hand van Sorane toch stevig.
Sorane knikt naar Mordane en glimlacht even.
‘Wil jij je, met je vriend Ryvo, om de famillie van je zus bekommeren, Kavoga?’
De amazone kijkt haar verschrikt aan, dan knikt ze aarzelend en vraagt:
‘Maar Mordane, kan zij..’
‘Aan mijn zijde zal Mordane, samen met Nischa, voor de koningin staan en haar daden bekennen. Als ze daar de moed voor heeft, dan zal ik haar vergeven.’
‘Dat kan je niet van mij verlangen, Sorane.’
‘Sorane, dat kan je niet doen. Ze hebben Elis en Jenne gedood.’
‘Zijn beide amazones strijdend gedood of werden ze weerloos afgemaakt, Minra.’
‘Als echte amazones, Sorane.’
‘Dan blijft mijn wens geldig, Minra. Maar alleen als al je volgelingen de wapens neerleggen en terug keren naar hun families.
‘Dat is mijn bevel, Sorane. Maar wat je verlangd kan ik ni….’
‘Mordane, iemand die de leiding op zich neemt, draagt ook de verantwoordelijkheid. Dat moet je beseffen.’
Even zegt Mordane niets en kijkt haar zus aan. Dan keert ze zich tot Nischa.
‘Vergeef me, Nischa.’
Nischa stapt op haar toe en omarmt haar.
‘Wij horen elkaar nog steeds toe.’
Als ze elkaar loslaten, richt Mordane zich tot de roodharige.
‘Ik zal het doen, Sorane.’
Dan mogen je amazones gaan. Maar ik wil al diegene die mijn medestrijdsters en medestrijders willen worden over drie dagen ongewapend op het grote plein verzamelt zien.
‘Het is nog niet voorbij. Ze zullen snel weten dat we onze opdracht niet uitgevoerd hebben en ze zullen anderen zenden, die….’
‘Laat dat mijn zorg zijn, Mordane.’
Aan hun zijde zullen de amazones van Minra en Lotte aanwezig zijn.
‘Je wil hen vergeven. Maar Mordane toch niet.’
Sorane zucht en kijkt Lotte aan.
‘Vergeven kan ik, Lotte. Maar Mordane zal eerst haar straftijd moeten uitzitten. En als ze slaagt dan zal ze aan mijn en jullie zijde staan. Dat is mijn wens.’
Even kijkt Mordane Sorane aan en knikt lichtjes.
‘Ik zal elke straf, hoe zwaar die ook is, die u mij oplegt uitvoeren, Sorane.’
Ook Lotte knikt even.
Dan kijkt de groep naar de amazones, die zich aarzelend maar ook opgelucht op weg begeven, na als ze naar hun families terugkeren. Alleen Kavoga kijkt nog even om en schrikt als Sorane, haar zus en Minra een hand geeft. Zodra Lotte de hand van Minra vastgrijpt zijn ze alle vier verdwenen. De amazones die met Sorane vochten, verdwijnen met de groep van Minra en hun twee doden, door een overbrengersboog.
Met gemengde gevoelens tast ze naar de wonde in haar been, want ze voelt zelfs nu Sorane weg is geen pijn. Ze schrikt als ze over haar gladde huid wrijft. Er is geen wonde meer.
Dan gaat ze nadenkend verder en vreest voor de toekomst. Hun opdrachtgevers zullen hen vervolgen en zwaar straffen. Als ze ontdekken dat haar zus Mordane hen verraden heeft.
‘En ik wat moet ik doen?’
‘Niets, Kavoga. Je zus volgt de juiste weg en ik hoop dat jij dat ook zal doen?’
De amazone wendt zich met een ruk om en wil uitvliegen, maar beseft dat wat de man zei ook haar wens is.
‘Dat zal ik, Ryvo. Maar ik wil nog iets anders.’
‘Wat dan, Ona Kavoga?’ vraagt de man, die de fout van daareven opmerkte. 
Een man moet een vrouw altijd in de beleefdheidsvorm aanspreken, tenzij ze een koppel vormen. Iets dat hij al lange tijd wil, maar ze heeft hem nooit gevraagd.
‘Ik dien een nieuwe meesteres, Ryvo. Maar ik wil jouw steun, omdat ik wil veranderen.’
‘Mijn steun?’
‘Ja, als mijn gezel.’
‘Jouw gezel?’
‘Moet ik nog meer zeggen, Ryvo?’
‘I..k..’ stamelt Ryvo, die nu snapt wat Kavoga bedoelt.
Dan hoort hij haar de zin uitspreken, waar hij al zolang naar verlangde:
‘Ik ben van jou als jij van mij wil zijn.’
Toch moet hij even slikken en kan zich met moeite staande houden, als ze hem omhelst.
‘Kus haar snel, voor mijn nicht zich bedenkt,’ fluistert zijn beste vriend achter hem.
‘Zwijg jij maar, neef.  Ga maar snel achter Drina aanzitten. Misschien slaag jij erin om haar ook eens een aanzoek te laten doen.’
‘Drina, heeft al een aanzoek gedaan, nichtje?’
‘Wat? Wanneer?’
‘Twee weken geleden.’
En je hebt niets gezegd.
‘Ik ook niet. Ze is een tegenstandster, daarom heb ik met haar gebroken.’
‘Een tegenstandster?’
‘Ze gelooft dat Elnaki de waarheid spreekt en dat de verhevene niet die blondine is.’
‘En jij?’
‘I..ikk dacht..’
‘En wij niet meer, neef. Ik denk nu ook dat Elnaki gelijk heeft. Wat Sorane zei lijkt me juist. Voor de verhevene is iedereen gelijk en Harone de hogepriesteres van die blondine op Enuron, zegt dat de onreinen moeten weggevoerd worden. Desnoods met geweld. Weet jij wel hoeveel doden er al gevallen zijn?’
‘Misschien heb je wel gelijk.’
‘Haast je dan maar, Loro, voor Drina een andere aanbidder verkiest. Ik weet hoeveel jij om haar gaf.’
Even blijft de man staan en kijkt zijn nicht en dan zijn vriend aan.
‘Dan zal ik over de grond naar haar toe moeten kruipen voor ze zal instemmen.
‘Wil je haar of niet, Loro? Zo ja, haast je dan maar snel naar je vrouwtje toe, dan kan ik eindelijk de mijne eens niet zo lief kusje geven,’ zegt Ryvo.
Loro grijnst even en rent naar de dichtstbijzijnde straten toe. Hij ziet niet meer hoe zijn vriend zijn nicht kust, maar vele anderen wel.
Sorane en de drie anderen intussen zijn op het plein op een paar passen van Nirasé gematerialiseerd. De lijfwachten van Elnaki houden drie amazones onder schot. Ze hebben allen een zwarte band om hun linker bovenarm. Nirasé richt haar wapen op Mordane als die naar haar ondergeschikten toestapt.
‘Onze strijd is voorbij,’ zegt ze, terwijl ze haar armband losmaakt.
Even wendt Mordane haar hoofd naar haar beide gezellen. Dan volgen die haar voorbeeld. Dan richt Mordane zich tot Elnaki.
‘Wij hebben dankzij Sorane onze fout ingezien, Ona. Maar ik ben de leidster en dus verantwoordelijk voor de doden aan beide zijden. Ik vraag maar een ding. Laat mijn amazones, terugkeren naar hun families.’
De koningin kijkt de amazones aan en knikt dan:
‘Op een voorwaarde dat ze zich morgen melden en hun eed van trouw opnieuw afleggen. Wie niet komt opdagen hoort niet meer bij de stam.’
Elnaki kijkt Mordane in de ogen, terwijl twee lijfwachten hun wapen op Mordane richten. Voor Elnaki iets kan zeggen, treden Lotte en Minra naar voor.
‘Mordane was van de weg van de verhevene afgedwaald, koningin en de tegenstandster van mij en Minra, die ze wou doden om u te raken. Zoals Mordane al zei, zijn zij en haar ondergeschikten dankzij Sorane, weer opnieuw onze medestrijdsters.’
Elnaki kijkt Lotte even aan en richt dan haar blik op Minra.
‘Mordane heeft de moed gehad om haar daad op te biechten, koningin Elnaki. Daarom zal ik indien nodig aan haar zijde staan.’
‘Er zijn doden gevallen, Mordane. Dat kan ik niet ongestraft laten. Dat moet je beseffen.’
‘Ik aanvaard elke straf die ik verdien, omdat ik dacht de echte verhevene te dienen. Maar mijn ogen waren blind tot ze geopend werden,’ fluistert Mordane, terwijl ze even naar Sorane kijkt.
Elnaki merkt het verbaasd op. Sorane stapt kalm vooruit en wijst de twee gevangenen aan.
‘Keer weer naar jullie families. De andere amazones zullen je uitleggen wat er gebeurt is en wat ik wil. Op het einde van de week worden jullie gevallen strijdsters en die uit de groep van Minra samen in alle eer begraven. Om jullie allen eraan te herinneren dat iedereen gelijk is in mijn ogen.’
‘Jij geeft hier geen bevelen, Sorane. Ik wil dat ze al de namen van hun medeplichtigen meedelen.’
‘Nee, Elnaki. Maar ik heb hen voor de keuze gesteld om mijn medestrijdsters te worden. Daarin moeten ze vrij in kunnen beslissen. En de doden kunnen niets meer beslissen, dus moet ik het voor hen doen. Als je weigert, dan eis ik dat jij het zwaard teruggeeft aan Nirasé.’
Elnaki staart Sorane verschrikt aan.
‘Elnaki, Mordane en haar volgelingen hebben hun wapens neergelegd. De strijd is voorbij. Ik wil dat de vrede in uw stam weerkeert.’
‘Sorane, mag ik u vragen om koningin Elnaki te vergeven. Mij treft de grootste schuld. Doe met mij wat u wil,’ zegt Mordane.
‘Ik zal het lot van Mordane delen, Ona.’
Mordane wendt haar blik en glimlacht als ze Nischa herkent.
‘En ik ook, Koningin Elnaki,’ zegt een stem achter beide amazones.
Verbaasd kijkt Elnaki, Minra, haar geliefde aan.
‘Wil je… Waarom?’
‘Ik koos om de medestrijdster van Sorane te worden, Elnaki en ik sta aan de zijde van Mordane, omdat ook zij dezelfde weg wil inslaan.’
‘En ik dan.’
‘Ook jij zal voor de keus komen te staan, Elnaki. Ik hoor bij jou, zoals jij bij mij. Maar ik moet deze weg volgen.’
‘Elnaki knikt even.
‘Het zij zo. Dan kan ik je ni…’
Op dat moment stapt Sorane naar voor en kijkt naar de omstaanders.
‘Stop, koningin. Minra is je trouw. Maar wil een andere weg inslaan. Een weg die jij in de toekomst misschien ook zal kiezen. Wacht tot het ogenblik van je keuze met wat je wil zeggen.’
Even kijkt Elnaki naar Sorane en knikt. Dan stapt ze naar het podium toe en kijkt even om zich heen.
‘Sorane heeft iets mede te delen aan alle amazones van deze stam,’ zegt ze dan en geeft een teken aan de roodharige. Die stapt langzaam en nadenkend het podium op en gaat naast de koningin staan. Dan horen ze allen haar stem.
‘Mijn naam is Sorane Cobanon. Ik dacht dat ik door jullie koningin uit te dagen om zo het recht te verkrijgen om mij het recht te geven om het amazonezwaard in mijn hand te nemen. Als het zwaard mij zou herkennen zou ik het recht hebben om aan een van de vijf proeven deel te nemen.’
Even houdt Sorane op met praten, terwijl het doodstil geworden is op het plein. Dan gaat ze verder.
‘Ik ben echter geen amazone, maar een Enuroonse met een opdracht. Daarom trekt ik mijn uitdaging terug in. Ik heb Koningin Elnaki verzekert dat zij en de andere koninginnen over mijn lot en dat van mijn vrienden zal laten beslissen.’
Dan kijkt ze Elnaki aan en knikt even. De koningin gaat naast Sorane staan en zegt luid:
‘Wat Sorane zegt, ben ik met haar overeengekomen. Tot de aankomst van de Koninginnen Teana, Tovera en Renaé over een paar dagen, zal Sorane en haar gezelschap, van mijn gastvrijheid kunnen genieten. Nirasé, Lotte en Minra zullen voor haar instaan. Ik en de andere koninginnen zullen na overleg over haar oordelen.’
‘En Mordane.’
‘Die plaats ik ook onder hun toezicht. Ik wil wel eens met haar praten, want ik wil weten wat haar bezielde. Omdat ze ooit een van mijn trouwste amazones was. Daarna zal ik haar lot met de andere koninginnen bespreken.’
Dan keert Elnaki zich om en geeft een teken aan Sorane en haar vrienden om haar te volgen. Sorane die achter de koningin stapt, voelt dat die in tweestrijd is. Nog steeds twijfelt de koningin aan haar woorden. De schok dat de verhevene hier in haar gebied zou aanwezig zijn, terwijl iedereen dacht dat Jakira zich tot de zwarte machten bekeerd zou hebben, is nogal groot. Hierdoor staan de amazones aan de rand van een burgeroorlog. Al bijna een jaar wordt het meeste beschikbare geld besteed aan wapenaankopen, waardoor de wapenhandelaars gouden zaken doen.
Intussen zit Seana, in de vertrekken van Sorane, met haar zus en Anaya te praten. Ze hebben het over wat Sorane haar over haar Hypsoon uitgelegd heeft. Beiden staren haar verbaast aan. Erine weet niet goed wat ze ervan moet denken. 
‘Wil ik mijn Hypsoon wel houden, want zo lang leven. Brr… En mijn famillie en vrienden dan. Maar wat als Seana wel haar hypsoon blijft dragen. Ze is nu al vijfenveertig jaar jonger dan ik’
‘Heeft Sorane werkelijk gezegd dat Erine ooit als Luana geleefd heeft?’
‘Ja, dat denk ik toch.’
‘Als dat waar zou zijn, dan zijn jullie ooit enkelen van de machtige strijders geweest, die tegen de zwarte heer Morduno vochten.’
‘Hoe kan jij dat nu weten, zus?’
‘Ik heb zeer oude gegevens gevonden in de databanken van de Tiren. Ik leerde daardoor met de hulp van Anya & Tara verschillende talen lezen en begrijpen. Alleen kan ik ze niet spreken.’
‘In een van die talen zijn duizenden geschriften aan boord van de Tiren bewaard. En daar zijn zeer oude verhalen uit vervlogen tijden bij.’
‘Weet Sorane dat jij die kan lezen?’
‘Nee, ik denk het niet.’
‘Hou dat maar geheim, voorlopig toch. Wie weet geeft ze je een nog zwaardere straf?’
‘Ik hoop van niet, Seana.’
‘Anaya, denk jij werkelijk dat ik jou een belangrijke taak gegeven zou hebben, als ik niet op de hoogte was, van jouw talenten. Toen ik naast jou zat in de rechtszaal, scande ik jou voortdurend, waardoor ik je diepste verlangens te weten. Een ervan was je drang naar kennis over de afkomst van de Enuronen en anderen volkeren. Want jij wilde weten waarom er zoveel volkeren in het heelal menselijk zijn. Zoek maar rustig verder want misschien ontdekt jij dat, wat ik zelf nog niet weet. Tara heeft toestemming om je die talen te leren.’
Anaya schrikt als ze de stem in haar gedachten hoort. Ook Erine merkt dat haar zusje schrikt. Dan zegt Anaya, met een opgeluchte glimlach:
‘Sorane weet het, zus. Ze zegt dat ze mij daarom die taken op de Tiren opgelegd heeft. En Tara moet mij onderwijzen in die talen.’
‘Dat had ik kunnen weten. Sorane is een telepate. Ze zal al wel weten wat ik jullie beiden gezegd heb.’
‘Juist, Seana. Dat weet ik. Met Anaya kan ik nog instemmen, maar tegen alle anderen zullen jullie voorlopig moeten zwijgen, hoe hard het jullie ook zal vallen. Zeker je broer mag er niets van weten.’
‘Hoor je haar ook, Seana?’
Seana knikt even naar Erine.
‘Ja, ze heeft ons alle drie verboden over dat lange leven en onze afkomst te praten tot na haar terugkeer.’
‘Hopelijk blijft ze niet te lang weg, want ik lieg niet graag tegen Heyan.’
‘Dat is iets dat Sorane echter niet in de hand heeft, zus. Maar ik vind dat ik en Seana eens moeten praten, want het dragen van een hypsoon lijkt me toch wel iets anders dan wat ik dacht.’
Anaya kijkt haar zus even begrijpend aan een knikt dan glimlachend.
‘Ik zie jullie later wel, maar maak alstublieft geen ruzie. Een leven van die lengte staat mij ook niet aan.’
‘Anaya, je hebt mijn toestemming er met Heyan over te praten. Ik wil dat jullie beiden samen hierover beslissen, want het heeft een grote impact op jullie verdere leven. Vrienden en famillie zullen wel ouder worden, want ik kan en mag niet aan iedereen een Hypsoon geven,’ hoort Anaya de telepatische stem van Sorane zeggen.
Seana kijkt Erine afwachtend aan, want ze voelt al aan waarover Erine wil praten. Hun hypsoon, die steeds belangrijker lijkt te worden en zijn mogelijkheden. Uiteindelijk komen ze over er eens goed over na te denken en er als het nodig eens samen over te praten.
Een uurtje of drie komt Sorane binnen, maar beiden laten niets van hun gesprek merken, al zijn ze er niet zeker van of Sorane al niet alles weet. Twee dagen brengen Sorane en haar vijf vrienden door op de amazoneplaneet. De amazones mijden hen als de pest. Nirasé is de enige die contact met hen heeft. Sorane kent de opdracht die ze van Elnaki gekregen heeft. Ze moet hen observeren en bewaken. 
Op de morgen van de derde dag komt Nirasé binnen in de vertrekken van Sorane en meldt:
‘Vandaag komen de drie koninginnen aan, Sorane. Koningin Teava heeft op dit moment met een kleine verkenner haar basisschip verlaten. Zij land over enkele uren op de ruimtehaven.’
‘Nirasé, ik wil dat jij, Lotte en Minra mijn afgevaardigden worden onder amazones.’
‘Ik… Wat bedoel je?’
‘Ik heb mensen nodig, kunnen ingrijpen als een koningin niet herkend wordt. Die iemand zal het zwaard kunnen activeren en eventueel als tijdelijke koningin optreden. Maar het moet iemand zijn die dadelijk haar plaats afstaat als een andere amazone het zwaard kan activeren.’
‘U denkt dat ik die amazone zou kunnen zijn, Sorane. Nee, dat nooit. Ik ben en blijf mijn koningin trouw zelfs als ze het zwaard niet kan activeren,’ zegt Nirasé kwaad en loopt met een strakke pas naar de deur toe.
‘Stop, amazone. Dat verlang ik niet van jullie. Ik wil alleen dat jij en de anderen die ik zal kiezen, het zwaard trouw blijven. Jullie dienen het zwaard en de koningin, zolang het zwaard haar herkent als gevolmachtigde. Ik zal je nooit vragen om je broers en zusters te verraden.’
Langzaam draait de amazone zich om.
‘Het zwaard dienen, Sorane. Het is de taak van een amazone om de koningin te dienen.’
‘Dat is juist, Nirasé. Maar een amazone die het zwaard niet kan activeren is je koningin niet. Op dat moment zal jij diegene zijn, die beslist wie die taak tijdelijk op zich moeten nemen.
‘Ben ik dan niet de enige?’
‘Voorlopig wel, Nirasé. Lotte en Minra zullen je begeleiden.
‘Minra kan ik aanvaarden, maar Lotte niet. Wij praten niet meer tegen elkaar.’
‘Lotte wil het bijleggen, Nirasé. Maar jij moet het ook willen.’
‘Ik kan het ni..’
‘Dan zal ik Lotte jouw taak moeten geven, Nirasé. Iemand die ik niet waardig vind, kan de zwaarden niet bewaken. Misschien wijs ik je toewijzing aan mij wel af.’
‘Zou je dat nu nog doen?’
‘Waarom niet, amazone?’
‘Laat maar. Ik zal met Lotte praten, maar veel zal er niet veranderen.’
Sorane knikt even.
‘Ik wil dat jullie drie elkaar steunen, Nirasé. Het is maar voorlopig. Lotte en Minra zullen mij volgen. Misschien zal jij dat later ook doen, maar dat kan je dan beslissen.’
Nirasé kijkt Sorane niet goed begrijpend aan.
‘Later zal ik uit elke stam een amazone uitkiezen om dezelfde taak te vervullen, Nirasé. Jullie krijgen ook als taak om de zwaarden te beschermen, indien een van de koninginnen sterft. In dat geval zullen jullie voor de zwaarden verantwoordelijk zijn, tot een nieuwe amazone door het zwaard aanvaard wordt.’
De amazone kijkt Sorane met grote ogen aan.
‘Dat is een opdracht, die alleen de verhevene kan geven. Ik geloof niet dat jij die macht bezit, Sorane,’ lacht ze spottend.
‘Misschien, Nirasé. Maar ik moet je ook eens aanraden om over mijn woorden na te denken. Deze avond, na de vergadering, verwacht ik je antwoord. Maar nu wil ik je iets laten zien. Geef mij een hand.’
Aarzelend heft de amazone haar hand op en merkt dat Sorane ze vastgrijpt. Op hetzelfde moment wordt alles een ogenblik donker om haar heen. Dan kijkt ze verschrikt naar de nieuwe omgeving. Ze staat in de centrale van Sorane’s schip. Enkele aanwezigen kijken even op van het werk, maar meer ook niet. Alleen een jonge vrouw stapt op hen toe.
‘Ha... Sorane. Weer een nieuwelinge,’ lacht ze.
‘Dit is Nirasé, zij wordt mijn vertrouwelinge bij deze stam, als ze toestemt.
‘Waar zijn we?’ vraagt de amazone verbaasd.
‘Dit is Lo-arna, de commandante van mijn schip.’
‘Schip, zijn we aan boord van een ruimteschip,’ schrikt de amazone.
‘Zeker, Nirasé. We bevinden ons in een baan omheen jou planeet.’
De amazone kijkt de commandante ongelovig aan.
‘In een baan omheen onze... Nee, dat kan niet. Er zou dadelijk alarm geklonken hebben.’
‘Niet met de techniek van de ouden, Nirasé. De scanners van de amazones kunnen ons niet waarnemen.’
‘Sorane, twee groepen van elk vijftien schepen zijn zojuist aan de rand van het stelsel gematerialiseerd. Volgens de communicatie met de amazoneplaneet, zijn het delegaties van de koninginnen Renaé en Tovera,’ meldt een officier.
‘Kom, Nirasé. Onze vrienden kunnen de situatie verder wel aan,’ zegt Sorane glimlachend.
Even zijn beiden in een blauwe gloed gehuld en dan materialiseren ze in de vertrekken van Sorane aan boord van dit schip. De amazone loopt langzaam met stijgende verbazing naar de sober ingerichte kamers. Als Sorane blijft voor een lege smalle tafel blijft staan, ziet ze plots een scherm uit de bovenzijde van de tafel omhoogschuiven. Op het scherm flitsen allerlei gegevens voorbij, waarvan ze echter niets begrijpt.
Sorane die haar gedachten opvangt, glimlacht:
‘Dit is de taal van de ouden, Nirasé. Alleen maar een paar leden van mijn groep kunnen deze taal begrijpen.’
‘En u kent die?’
‘Zeker, amazone. Het gaat over het schrijn op de planeet die jullie Yharven, maar vroeger was het de hoofdplaneet van het militair netwerk van deze sector. Na de ondergang van het grote rijk van de Lemuriërs stierven de laatste overlevenden eenzaam en vergeten. Uit hun nakomelingen ontstonden later enkele volkeren die we nu kennen. Toch hoop ik dat de verbinding, waarvan in dit verslag sprake is, nog steeds bestaat.’
‘De verbinding… met wat.’
‘Dat weet ik niet zeker, Nirasé. Alleen dat Yharven ons naar Delos zal leiden.’
‘Delos? Je bent toch niet gek. Velen hebben die legendarische planeet gezocht, maar niemand is ooit teruggekeerd van zijn zoektocht.’
‘Dat weet ik, Nirasé. Maar de gegevens die ik bezit wijzen de juiste weg. Het is mijn bestemming, maar meer weet ik ook nog niet.’
Nirasé kijkt Sorane met een vreemde blik aan, ze snapt er niets van. Als Sorane het scherm weer laat wegzakken, richt ze zich tot de amazone.
‘Zo, nu wordt het tijd voor jou beslissing.’
‘Beslissing?’
‘Maak je deel uit van mijn groep of blijf je liever een amazone.’
‘Bracht je me daarom hier?’
‘Gedeeltelijk. Ik wilde je iets geven,’ zegt de roodharige en opent haar linkerhand.’
‘Dat lijkt een amazonezwaard. Maar waarom is deze groenkleurig.’
‘Omdat dit geen amazonezwaard is, maar een Hypsoon.’
Nirasé neemt het aan en bekijkt het van alle kanten.
‘Het wordt tijd om een beslissing te nemen, Nirasé.’
Even kijkt de amazone Sorane diep in de ogen, terwijl ze diep nadenkt. Het idee staat haar wel aan, maar toch heeft ze nog twijfels.
‘Ik weet het niet, Sorane. Het is nogal wat.’
‘Kom, ik wil dat je enkele nieuwe medestrijdsters ontmoet.’
Aarzelend volgt Nirasé de roodharige en een paar minuten later gaan ze beiden en trainingsruimte binnen. Verbaasd staart Nirasé naar de zes jongeren, die met zichzelf aan het trainen zijn. Ze kent hen.

Nirasé heeft hen al ontmoet bij de amazone.
xxxxxxxxxxxxxxxxxooooooooooooooo

‘Zijn dat diegenen die door de priesteressen opgehaald werden?’
‘Ja, ze zijn nu mijn leerlingen en onder mijn leiding zullen ze hun krachten leren beheersen.’
‘Het zijn amazones, Sorane. Dat kan ik niet toelaten.’
‘Hun ouders hebben toegestemd, Nirasé.’
‘Dat kan ik begrijpen, want anders zouden de kinderen naar de sector X gebracht worden. Daar geven ze hun een nieuwe opvoeding, nadat de priesteressen hun gewist hebben.’
‘Het lijkt me dat je daar niet mee instemt.’
‘Nee, niet echt. Het is niet omdat je anders bent, dat je met geweld moet opgepakt worden. Er zijn al verschillende doden gevallen tijdens die raids. Iets wat nooit had mogen gebeuren.’
‘Dat is juist, Nirasé. Maar het is omdat jij de afkeurt, dat ik jou hier bracht.’
‘En die zes daar.’
‘Zij ook en er zijn er nog veel meer. Maar dat is voor later. Eerst moet ik Yharven zien te bereiken.’
‘Dat zal niet zo eenvoudig zijn, Sorane. Als de koninginnen komen, wordt er over jou en je vrienden geoordeeld.’
‘Ik zal hen wel weten te overtuigen en jij zal me daarbij helpen.’
‘Wat bedoel je?’
‘Jij wordt de beschermster van de elf zwaarden, Nirasé.’
‘Heb je het over de elf Amazonezwaarden?’
‘Zeker, amazone.’
Verbaasd en verward kijkt Nirasé Sorane aan.
‘En de drie priesteressen en hun mannelijk gevolg, die je vernietigd hebt.’
‘Vernietigd, Nirasé. Zo gemakkelijk komen die er niet van af. Na hun straf kunnen zij terugkeren naar de tempel of zich bij ons aansluiten. Dat zal hun keuze zijn. En hun gezinnen. Daar zal ik wel voor zorgen.’
‘Dus ze leven nog?’
‘Zeker. Ik dood alleen als het niet anders kan.’
‘In hun naam moet ik je danken, Sorane.’
‘Praat even met mijn leerlingen, Nirasé. Als je wil kan een van hen je ook even naar de priesteressen laten brengen. Lo-arna heeft me nodig,’ zegt Sorane nog snel.
Dan verdwijnt ze voor de ogen van de amazone. Voor ze van haar verbazing bekomen is, ziet ze twee jonge meisjes en vier jongemannen op zich toekomen.
‘Welkom, amazone. Kom jij ook trainen?’
‘Nee, Sorane wilde dat ik met jullie kwam praten.’
‘Oef, je komt ons toch niet weghalen.’
‘Nee, dat niet. Tenzij jullie wegwillen.’
‘Naar sector X zeker. Nee, hier krijgen we een nuttige taak in dienst van de verhevene.’
‘De verhevene.’
‘Ja, Sorane.’
Nirasé schrikt even en wankelt achteruit.
‘U wist het niet, Ona,’ zegt een van de jongemannen.
Nirasé werpt hem een kwade blik toe.
‘De amazoneregels geleden hier niet, Nirasé. Mijn naam is Dyva,’ merkt het blonde meisje op.
‘Daar zal ik toch wel moeten aan wennen, meisje.’
‘Wij zijn het ook nog niet zo gewoon, maar iedereen die hier we ontmoeten behandeld ons als een gelijke. Dat is wel even wennen.’
‘Dat begrijp ik. Willen jullie mij er meer over vertellen?’
‘Kom, ga maar met ons mee, Ona.’
‘Als we toch gelijken zijn, noem me dan maar Nirasé.’
Dyva stelt de anderen voor en gaat de amazone dan voor naar hun woonruimtes.
Sorane bevindt zich intussen in de centrale en legt Lo-arna uit wat er gaande is. Ongeveer een half uurtje later meldt Tara dat er verschillende schepen aan de rand van het stelsel opgedoken zijn.
‘Dan wordt het tijd dat we terugkeren, Lo-arna.’
Die knikt even, terwijl Sorane dematerialiseert. In de kruiser waar de priesteressen opgesloten zitten wordt ze terug opgebouwd.
Nirasé is met de priesteressen aan het praten, terwijl de zes leerlingen toekijkend tegen de wand leunen.
‘Niet meer aan het trainen, zie ik.’
‘Nee, Sorane. We wilden Nirasé hier uitleggen waarom we hier zijn. Daarna wilde ze even met die daar praten.’
‘Hoor jij hier wel thuis, Revon?’
De jongeman schrikt even.
‘Vergeef me, Hera. Het is moeilijk om de priesteressen als gelijken te zien.’
Sorane knikt even.
‘En jullie al een beetje aangepast,’ vraagt ze.
‘Je hebt het recht niet om ons hier vast te houden,’ zegt een van de priesteressen.
‘In zekere zin niet, Elorin,’ antwoordt Sorane, als ze de priesteres haar gedachten las.
Dan opent ze telekinetisch de celdeur. De amazones kijken haar verbaasd aan.
‘Praat eens met de andere leden van de bemanning, Elorin. Misschien veranderen jullie wel van gedachten.’
‘En die zes daar.’
‘Die zijn jullie gelijken, zolang jullie aan boord zijn.’
‘En als we weg willen.’
‘Vraag dat aan commander Lo-arna. Zij is de baas op die schip.’
‘Ik zal haar laten weten dat jullie mijn toestemming hebben, maar alleen als jullie gedaan hebben wat ik vroeg.’
‘Wij zullen hun wel wegwijs maken, Sorane.’
Sorane knikt de zes toe. Dan werpt ze even een blik op Nirasé.
‘Ik moet jullie oudere vriendin wel weghalen, want ze verwachten ons in het paleis van Elnaki.’
Als Nirasé zich omdraait, richt ze zich tot de jonge mensen:
‘Ik wens jullie allen veel geluk en ik hoop dat jullie je ouders later kunnen bezoeken.’
Sorane kijkt de amazone afwachtend aan en fluistert bijna:
‘Zo te zien heb je nog steeds geen beslissing genomen, amazone.’
Nirasé herinnert zich het Pentagon dat ze achter haar riem verborg en kijkt, terwijl ze het in haar hand neemt, Sorane in de ogen.
‘Eerst niet echt, maar je medestrijders hier hebben me overtuigt.’
Even knikt Sorane naar haar leerlingen en richt zich dan tot Nirasé:
‘Ik moet je wel waarschuwen, want als je toestemt, gaat een nieuwe wereld voor jou open, amazone. Onze weg leidt langs vele gevaren. Als het moet zal je zelfs, tegen diegenen die jij goden noemt moeten vechten,’ hoort ze Sorane zeggen.
‘Tegen de goden. Kan men tegen onsterfelijken vechten, Sorane? Ze bezitten machtige krachten waarmee ze gewone mensen zoals wij als mieren kunnen verdelgen.’
 ‘Ze zijn niet almachtig, Nirasé en als je de hypsoon die ik je gaf, blijft dragen. Ben je zelf ook een onsterfelijke?’ 
‘Wat zeg je? Ik een onst…,’ stamelt Nirasé verschrikt.
‘Dat is een van de eigenschappen van de hypsoons, amazone. Anya regenereert je cellen, waardoor ze zeer lange tijd kan leven. Alleen ben je nog fysiek kwetsbaar.’
De amazone slikt een paar maal en ademt dan diep in. Als ze Sorane in de ogen kijkt, zegt ze:
 ‘Ik doe het, Sorane. Maar ik wil je waarschuwen, dat ik nooit tegen de amazones zal strijden.’
‘Maar daar moet ik het je toch wel eens met haar over hebben. Onsterfelijk. Wil ik dat wel. En Gino en mijn famillie dan?’ denkt ze, terwijl ze Sorane hoort zeggen:
‘Ik heb uw volk al vanaf hun ontstaan gesteund, Nirasé en dat zal ik blijven doen. Behalve als ze de verkeerde weg opgaan. De zwaarden die ik hun schonk, staan in verbinding met Tara. Daardoor weet ik welke koningin het vertrouwen van het zwaard niet meer waard is.’
‘Tara. Wie is dat?’
‘Dat ben ik, amazone,’ zegt een stem van een jonge vrouw die plots uit het niets opgebouwd wordt.
Verschrikt kijkt Nirasé naar de nieuwkomer. Dyva en haar vrienden glimlachen even als ze zien hoe Nirasé schrok, want zij kennen haar al.
‘Dit is een halografische voorstelling van een jonge vrouw die duizenden, misschien zelfs miljoenen jaren geleden leefde, Nirasé. De computer intelligentie heeft deze gedaante aangenomen om met de buitenwereld te communiceren. Alle signalen die de zwaarden uitzenden, worden door haar ontvangen. Dankzij onze Hypsoons zijn alle leden van de groep dadelijk op de hoogte van de gegevens.’
‘Dit ding hier, bedoel je, Sorane.’
‘Ja, het zorgt dat we met elkaar over lange afstanden kunnen communiceren en nog veel meer.’
‘Hoe werkt het?’
‘Plaats het achteraan in je hals, maar pas op, het past zich dadelijk aan je huidstructuur aan.’
Aarzelend bekijkt de amazone het nog eens en kijkt dan van Sorane naar Tara.
‘Doe het echter alleen als je deel wil uitmaken van mijn groep. Alleen wij dragen deze Hypsoons. Denk eerst eens goed na, want het zou kunnen dat je in de nabije toekomst al tegen je zusters zult moeten strijden, want zoals je weet, dreigt er een burgeroorlog. Maar ik zal alles doen om die te voorkomen.’
‘Mijn beslissing is al gevallen, Sorane,’ glimlacht de amazone en drukt het apparaatje tegen haar hals.
‘Welkom, Nirasé. Als je hulp nodig hebt zal ik je met raad en daad bijstaan,’ hoort ze een stem geruisloos zeggen.
Terwijl ze beseft, dat deze Hypsoon meer is dan een communicatiemiddel, kijkt ze Tara opnieuw aan. 
Opnieuw schrikt ze als een nieuwe blondine vrouw naast het eerste halogram opgebouwd wordt.
‘Mijn naam is Anya, Nirasé.’
‘Anya is het uiterlijk dat een hypsoon gebruikt, amazone. Alleen dragers van een Hypsoon kunnen haar waarnemen.’
Even slikt Nirasé. Dan knikt ze en kijkt naar Sorane.
Tara zegt op dat moment:
‘Sorane, misschien kan je beter naar de planeet terugkeren. Volgens mijn gegevens zijn de laatste schepen van de drie delegaties geland op de ruimtehaven.’
Voor Nirasé kan reageren, heeft Sorane haar hand vast, Maar als ze wil teleporteren, klinkt een bericht van de centrale in haar Hypsoon:
‘Sorane, een vreemde jager is in het stelsel, iets na de schepen van de delegaties, gematerialiseerd en intussen ook op de ruimtehaven geland.’
‘Een vreemde jager?’
‘Ja hij is zoals de Tiren ijsgroen kleurig.’
‘Dan moet het een van ons zijn, Tara.’
‘Dat denk ik niet, Sorane. Hij beantwoordt geen enkele oproep van ons. Wel is er communicatie waargenomen met iemand in het paleis van Elnaki.’
Even kijkt Sorane naar Nirasé en de anderen.
‘Als je wil kan je nog een beetje bijpraten, Nirasé,’ zegt Sorane en concentreert zich even. 
Nirasé en de jonge amazones staren naar de plaats waar ze verdween.

• Uncategorized