Als ze op het voetpad naar de zwevers toe stappen, reageert Sorane plots. Ze springt achteruit, tegen Malon aan, terwijl ze roept:
‘Raya in dekking.’
Met een harde klap komen Malon en Sorane op de grond terecht. In de muur boven hen slaan de capsules in. Sorane rolt dadelijk opzij en richt zich op. Malon heft zijn hoofd op en kijkt Sorane, die alweer gehurkt zit, verschrikt aan. Als zij niet gereageerd had, dan zouden ze nu beiden dood op het voetpad liggen. Dan hoort hij schoten en ziet Raya naar de overkant van de straat schieten. Snel richt hij zich op en trekt zijn wapen. Heel even werpt hij een blik over de zwever, waarachter ze dekking vonden. 
Dan hoort hij deuren dichtslaan en een motor starten. Hij ziet een zwever zich van de grond verheffen en de straat in zweven. Vanuit de zwever wordt er nu ook gevuurd. Deze maal op Raya, die zich in dekking laat vallen. Ook Malon schiet en raakt de schutter. Sorane wil de schutters niet laten ontkomen en concentreert zich, zonder dat iemand het merkt. Aan de hoek van de straat valt de motor van de zwever plots uit en komt met een klap op de straatstenen terecht. De verschrikte bestuurder draait aan het stuur, terwijl hij de motor opnieuw wil starten, maar die start niet. De snelheid van de zwever vermindert schuivend tot hij tegen een geparkeerde zwever opbotst. De drie inzittenden willen naar buiten, maar de deuren klemmen. Ze weten niet dat Sorane ze met telekinese blokkeert.
‘Werp jullie wapens weg,’ roept Raya op dat moment.
De mannen doen wat hun gezegd wordt en werpen hun wapens naar buiten. Dan worden ze door de toegesnelde agenten uit de zwever gesleurd en nogal hardhandig naar de cel gebracht. De man de Malon raakte, zit dood in de zwever. Sorane loopt op Raya toe, die aan haar arm geraakt is. Malon volgt haar op de voet. Dan bemerkt hij de wonde in Raya’s linkerarm en schrikt even. Maar voor hij iets kan opmerken, vraagt Sorane:
‘Hoe is het met Erine, agent Garent?’
Even weet Malon niet wat te zeggen, want die vraag had hij op dit ogenblik niet verwacht.
‘Dat weet ik niet. Niemand mag nog bij haar, sinds jij in het ziekenhuis geweest bent. Zelfs de commandante weet niet wat er met haar aan de hand is. Hopelijk heb jij haar niets gedaan, want dan kan geen enkele rechter je van de dood redden.
‘Zou je mij doden, Malon? Zelfs als ik mij niet verdedig en dan nog geboeid ook. Dat zou moord zijn.’
‘Daar weet jij alles van, jij bent altijd een moordenares geweest, Sorane. Maar ja, je hebt wel gelijk. Ik weet niet echt of ik het zou kunnen.’
Maar Sorane kijkt hem zelfs niet aan. Ze heeft alleen oog voor Raya, die verbaast naar het kleine Pentagon in haar hand staart, dat ze juist van Sorane kreeg.
‘Al mijn mensen hebben een Hypsoon, zoals dit apparaat genoemd wordt. Het zal je helpen en beschermen. Ik vraag maar een ding, maak je los van je verleden en laat je familie weer trots zijn op hun dochter,’ hoort ze de telepathische stem van Sorane.
De roodharige kijkt haar even aan, terwijl Raya naar haar wonde tast.
‘Het is niet zo erg, Raya. Alleen een vleeswond, maar toch kan je het beter laten verzorgen,’ zegt Sorane, terwijl ze nog steeds de omgeving telepathisch scant.
Maar er dreigt geen gevaar meer. Malon en Raya verlaten met hun gevangene de plaats van de aanslag. Als Malon de zwever start en wegvliegt, hoort hij Raya vragen.
‘Wat moet ik hiermee?’
‘Achteraan tegen je hals drukken, Raya. Ik heb er maar eentje bij me, want anders zou ik Malon er ook eentje geven.’
‘Waarvoor dient dat, Sorane?’
‘Dat is voor later. Alleen moet je niet schrikken als je Anya ontmoet.’
‘Wie dat nu weer?’
‘Vermoedelijk zal je haar thuis voor het eerst ontmoeten. Maar als het nodig is zal ze wel ingrijpen,’ zegt Sorane geheimzinnig.
Raya kijkt de gevangene met een vreemde blik aan. Maar Sorane wendt haar blik af en kijkt door het raam naar buiten.
‘Deel jij nu ook al geschenken uit, Sorane?’ vraagt Malon van achter het stuur zonder om te kijken.
‘Mag ik dat ook al niet meer, Malon?’
‘Dat mag je zeker, maar wij zijn je vrienden niet. Dus ik ben agent Garant voor jouw.’
‘Nog niet, agent Garant, maar ooit zal je aan mijn zijde staan, als er gevochten wordt,’ hoort Raya haar fluisteren en staart haar opnieuw aan.
Maar Sorane doet alsof ze het niet merkt.
Intussen naderen ze de rand van de stad. Hier is een schuiladres, dat maar weinig mensen kennen. Malon is er een van. Langs een smal straatje zweeft Malon de zwever uit het zicht en parkeert op een koertje achteraan. Als ze het kleine huisje betrekken, wijst Malon naar een deur, die naar de kelder leidt. Raya duwt Sorane de trap af en maakt haar boeien los. Met de boeien in haar hand haast ze zich weer naar boven en sluit de deur achter zich. Sorane hoort het slot klikken. Dan kijkt ze om zich heen en merkt dat de ruimte volledig ingericht als verblijf voor twee personen. Terwijl Sorane haar nieuwe woonst verkent, laat Raya Malon naar haar wonde kijken.
Sorane heeft gelijk, collega. Het is alleen een ongevaarlijke vleeswonde. Maar het lijkt me toch beter dat ik ze even ontsmet en verbindt. Terwijl Malon een verband om de wonde legt, gebeurt het plots. Voor ze het beseffen kussen ze elkaar. Sorane die intussen op haar bed ligt, glimlacht als ze hun telepathische gedachten observeert. Op hetzelfde moment is ze verdwenen. 
Maar Raya rukt zich los van Malon.
‘Ik moet gaan, Malon.’
‘Waarom?’
‘Ik voel mij tot jou aangetrokken, maar ik kan en wil je niet in mijn problemen betrekken, Agent Garent.
Verbaasd kijkt Malon haar aan.
‘Laat mij je helpen, Raya.’
‘Nee, Malon. Ik kan het wel alleen aan. Wil jij toekijken dat Sorane er niet vandoor gaat? Ik moet een uurtje of zo weg, want ik heb een afspraak met een dokter.’
‘Ben je ziek?’
‘Niet lichamelijk, maar ik sta al een tijdje onder psychologische begeleiding,’ zegt ze nog. 
Dan haast ze zich door de deur en in de hall blijft ze even tegen de muur leunen, want ze voelt zich even te zwak. Ze moet moeite doen om niet terug naar binnen te gaan en Malon alles te vertellen. Maar ze vreest echter dat ze hem zou verliezen, want toen hij haar kuste, besefte ze dat ze beiden meer voelen dan alleen een aantrekkingskracht. Maar ze moet dit alleen oplossen. Vastberaden maakt ze zich los van de muur en haast zich naar beneden langs de trap. Met haar zwever zweeft ze even later weg.
Kilometers daarvandaan is Sorane gematerialiseerd. Even kijkt ze telepatisch scannend om zich heen. Ze zucht als ze vaststelt dat ze alleen is. Dan concentreert ze zich en langzaam verandert haar uiterlijk in Jakira. Uit de gedachten van de moordenaar kon ze opmaken wie hem gehuurd had. Zijn naam is Lucon Deranoy. Meer dan twee uur scant ze haar omgeving naar die naam in de gedachten van mannen en vrouwen, die bij de organisatie van Aqunok horen. Zo komt ze langzaam zeker achter zijn verblijfplaats. 
In de gedaante van Jakira gaat ze achter hem aan en grijpt hem te midden van zijn mensen. Ze zijn verdwenen voor iemand iets kan doen. Maar van hem kan ze niet te weten komen wie de opdrachtgever is, maar hij denkt wel aan zijn laatste opdracht die hij aan enkelen van zijn mannen gaf. Een vrouwelijke agent oppakken en naar zijn meerdere brengen. Jakira/Sorane schrikt als ze dit te weten komt. Ze dringt opnieuw zijn gedachten binnen, maar deze maal spaart ze hem niet. Ze wil de naam van de agente te weten komen, samen met zoveel mogelijk gegevens. 
De man kreunt van de pijn, die plots vermindert als de blondine vindt wat ze zoekt. Die agente is Raya Verodin. Als de man zijn ogen weer opent, is hij alleen. Van Jakira is er geen enkel spoor meer. Sorane/Jakira beseft dat ze te laat zal komen en concentreert zich. Al snel heeft ze Raya die een uurtje eerder het schuiladres heeft verlaten. Uit haar gedachten kan ze opmaken wat er gebeurd is. 
Zij vloog met de zwever naar haar huis, maar onderweg werd ze plots klemgereden. Enkele huurlingen sleurden haar uit de zwever en duwden haar in een andere. Enkele mensen willen hulp bieden, maar de huurlingen openden het vuur. Twee mannen en een vrouw sprongen verschrikt achteruit. Enkele anderen werden gewond. Dan raasden ze in volle vaart weg. 
Terwijl de mannen met hun gevangene over de weg zweven, activeert Sorane de Hypsoon van Raya. Als de zwever meer dan een uur later gestopt is, wordt de agente een gebouw binnen geduwd. Een paar minuten later staat ze voor een van de grote bazen van de organisatie. 
‘Raya Verodin, jij wordt door onze organisatie betaald om ons bepaalde gunsten te verlenen. Maar vandaag heb jij onze plannen verijdeld, om Sorane Cobanon uit de weg te ruimen. Dat begrijp je toch wel.’
Raya slikt even en kijkt even naar de mannen die links en rechts van haar staan.
‘Ja, dat begrijp ik. Alleen werk ik niet meer voor misdadigers, man.’
‘Sinds wanneer dan, verleden week heb je nog geld aangenomen. Vertel me dus geen fabeltjes.’
‘Een paar dagen. Je vergeet dat ik altijd een agente geweest ben en het is mijn taak om misdadigers voor het gerecht te brengen.’
‘Dat heb je vandaag bewezen, agente Verodin.’
‘Mijn overste wil je dood. Tenzij je bewijst dat je ons nog steeds trouw bent. Om die trouw te bewijzen moet je Sorane Cobanon doden.’
Verbaasd kijkt Raya de man aan.
‘Mijn gevangene doden, dat kan ik niet, man. Dan vlieg ik een paar uur later de cel in.’
‘En dan. Nog een paar uur later ben je alweer vrij, agente. Daar zorgen wij wel voor.’
Nadenkend kijkt Raya naar de vloer. 
‘Zou ze het doen of… Nee, ik kan het niet. Mijn ouders zouden mijn arrestatie misschien tijdens de nieuwsberichten zien. En als Malon het hoort, zal ik hem zeker verliezen,’ denkt ze.
‘Ik ben geen moordenares. Ik denk niet dat ik een ongewapende kan doden. Misschien kan je beter iemand anders sturen, als ik er niet ben. Ik kan er wel zorgen dat mijn partner ergens naar toe is.’
‘Dat zouden we kunnen. Maar ik wil dat jij het doet, om zoals ik al zei je trouw te bewijzen. Weiger je dan moet je tot mijn spijt meedelen, dat alleen een dode uit de organisatie stapt.’
Als Raya niets zegt, knikt de man.
‘Ook goed. Zeg je laatste gebeden maar. Levend geraak je hier niet meer weg.’
De agente staat daar als verstijfd en staart de misdadiger na, die naar de uitgang toe loopt. Ze voelt dat ze stevig vastgegrepen wordt bij haar beide armen. Dan verschijnt plots een grijnzend gezicht voor haar ogen.
‘Vaarwel, agente. Heb jij je gebeden al gezegd?’
‘Wat wil…..’ stamelt Raya, als ze plots in een donker zwart rond gat kijkt dat voor haar ogen zweeft.
‘Nog een kans, agente. Dit wapen is niet met verdovende capsules geladen, maar met capsules met een dodelijke stof. Ze noemen die stof Onvar en de gevolgen zijn vreselijk.’
Even schrikt Raya, maar schud haar hoofd, terwijl ze met droevige gedachten aan Malon denkt.
‘Dus je bent niet van gedachten veranderd. Of wil je toch liever niet in leven blijven.’
‘Ik zal mij nooit verlagen tot een moord. Doe wat je moet, maar je zal voor de rest van je leven op de vlucht zijn,’ zegt ze met trillende stem, maar ze kijkt met angstige ogen naar het zwarte gat voor haar. 
De man kijkt even naar zijn baas en ziet hem knikken, terwijl hij zich afwendt. De schutter grijnst als hij de trekker overhaalt. Een lange vuurstraal schiet op het hoofd van de weerloze agente toe.
Raya voelt echter niets en merkt dat ze haar allen verbaasd aanstaren. Ze ziet hen echter door een lichtgevend veld. De afgevuurde capsule werd dadelijk tot stof herleidt.
‘Raya, kom tot jezelf,’ hoort ze in haar hoofd zeggen.
Ze snapt niet hoe dat komt, maar ze voelt plots dat ze iets in haar rechterhand heeft en heft haar hand omhoog. Verbaast staart ze naar het vreemde wapen. Intussen zijn de drie anderen ook van hun verbazing bekomen en ze springen opzij, terwijl ze hun wapens op de agente richten. Maar Raya reageert juist op tijd en laat zich vallen, waardoor maar een paar capsules door het scherm opgevangen worden. De rest vliegt over haar heen. Ze rolt over de vloer, terwijl ze haar wapen op een van de schutters richt. Als ze op de vuurknop drukt, schiet een energiestraal op de man toe. Dodelijk getroffen zakt hij in elkaar.
Raya wordt intussen hevig onder vuur genomen door de twee anderen, terwijl ze gebukt naar een dekking rent. De twee schutters snappen er niets van. De agente lijkt door iets vreemds beschermt te worden, maar wat weten ze niet. Als Raya achter een dekking knielt, beantwoordt ze het vuur van de twee schutters.
‘Pas de instelling aan, Raya. Dan worden ze alleen verdoofd,’ zegt de stem weer.
‘Hoe doe ik dat?’ vraagt ze.
‘De druktoetsen aan de achterzijde van het wapen.’
Raya bukt zich en kijkt of ze iets kan vinden en ziet vijf toetsen. De onderste is langer en geeft een beetje licht.
‘De onderste is de dodende stand. De vier erboven stellen, van links naar rechts, de verdovingsgraad in. Ik raad aan om de hoogste graad in te stellen.’
Raya drukt snel op de uiterst rechtse knop.
‘Pas op. Je aanvallers zijn van plaats veranderd. Eén bevindt zich links van ons achter de rekken en de andere rechts achter de tonnen,’ zegt de stem weer.
Op hetzelfde moment ziet ze een doorzichtig 3d scherm voor haar ogen, waarop de plaatsen aangegeven zijn van de twee schutters. 
‘Hoe kom ik daaraan?’ denkt ze heel even verbaasd.
De man achter de tonnen richt zich het eerst op en vuurt. Raya richt dadelijk haar wapen en vuurt eenmaal en draait zich bliksemsnel om. De man achter de rekken ziet zijn kans en opent het vuur. Door de inslag van de schoten vliegt Raya achteruit, waardoor haar schot mist.
‘Tegenover dit wapen sta je machteloos, agente. Je kreeg mijn twee maten te pakken, maar mij krijg je niet,’ roept de man uit, terwijl hij op de plaats blijft vuren, waar Raya viel.
Maar Raya is al opzij gerold en staat geruisloos op. 
‘Pas op, meesteres. Het scherm is zo goed als uitgeput. Het moet weer opgeladen worden,’ hoort ze de vreemde stem zeggen.
Even aarzelt Raya, maar stapt dan toch vooruit. Als de man vanachter zijn dekking op de plaats toe stapt, waar Raya moet liggen, fluit de agente kort. De schutter schrikt even en kijkt om. Maar een kans om te reageren krijgt hij niet. Raya raakt hem met een schot vol in de borst. Verlamd zakt hij in elkaar. Even kijkt Raya nog naar hem en rent dan achter de anderen aan.
Haar Hypsoon wijst haar de weg op het 3d scherm, waar Raya nog wel een beetje moeite mee heeft, want ze is zoiets niet gewoon. Toch begint ze er al snel aan te wennen en vordert snel. Met de hulp van haar Hypsoon volgt ze zelfs een andere weg, waardoor ze plots voor de misdadigers staat. De vier mannen merken haar dadelijk op en schrikken even. 
‘Verdomme. Ze is... Dood haar,’ roept de baas uit en werpt zich op de grond.
Zijn mannen openen dadelijk het vuur, maar Raya staat al niet meer op dezelfde plaats. Van op de vloer vuurt ze driemaal en driemaal is het raak. Verlamd storten ze alle drie neer. De agente staat langzaam op en loopt op de baas van de bende toe.
‘Pas op, een sluipschutter links,’ hoort ze de stem in haar hoofd.
Even verstart ze, maar voor ze kan reageren, wordt ze door een straal geraakt. Ze doorboort haar rechterlong. Door de klap stort ze neer. Raya moet moeite doen om het bewustzijn niet te verliezen. Maar ze slaagt erin. Ze hoort de schutter naderbij komen.
‘Je was goed, agente. Maar toch net niet genoeg,’ zegt de man, als hij merkt dat ze nog bij bewustzijn is.
Raya probeert om haar wapen omhoog te heffen, maar het lukt haar niet. De baas is intussen naderbij gekomen en schopt het uit haar hand.
‘Mooi, die kan niets meer ondernemen. Knal nog snel een capsule door haar mooie hoofdje,’ zegt hij spottend.

• Uncategorized